toss
[tɔs]
1.
v.t., tossed or (Poet.) tost
1) кі́даць, падкіда́ць
to toss a ball — падкіда́ць мя́чык
to toss a coin — гуля́ць у арля́нку; кі́даць жэ́рабя
2) шуга́ць, кі́даць
The ship was tossed by the heavy waves — Карабе́ль шуга́ла на магу́тных хвалях
3) ускі́дваць
She tossed her head — Яна́ ўскі́нула галаву́
4) мяша́ць, падкіда́ючы
to toss a salad — мяша́ць сала́ту, падкіда́ючы
2.
v.i.
кі́дацца ў ло́жку
3.
n.
1) кідо́к -ка́ m.
2) кі́даньне, падкіда́ньне n.
•
- toss off
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bedevil
[bɪˈdevəl]
v.t. -il(l)ed, -il(l)ing
1) заму́чваць, мо́цна дакуча́ць, назаля́ць
2) зусі́м зьбіва́ць з панталы́ку
3) зачаро́ўваць, кі́даць ча́ры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ва́льнуць ’з усёй сілы стукнуць’ (З нар. сл.); ’ударыць’ (Жд.). Да валіць ’кідаць на зямлю, прымушаць упасці’ або валяць ’пачынаць што-небудзь рабіць з энергіяй, з імпэтам’; параўн. валяй, валяйце ’дзейнічай(це)’. Націск можна тлумачыць аналогіяй з бахнуць, стукнуць і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Смята́нне ‘вылет пчалінай маткі (на аблёт)’ (Мат. Гом.). Параўн. рус. смётываться, смета́ться ‘аб роі, які толькі што адраіўся; пасля выхаду з вулля асесці кучкай’ (Даль, без лакалізацыі) < метать(ся) ‘кідаць(ца)’. Беларускае, відаць, з рускай, улічваючы адзінкавасць фіксацыі і лінгвагеаграфію.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тара́мкаць ’званіць (пра царкоўны звон)’, ’гаварыць, расказваць абы-што’ (ТС). Ад гукапераймальнага выклічніка тара́м (гл. тарарам), параўн. таго ж паходжання ўкр. тарамти́ти ’кідаць з брынканнем туды і сюды’ (гл. ЕСУМ, 5, 518), рус. тара́мкаться ’плясціся, брысці’ (паводле Фасмера, 4, 21: няясна).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
litter1 [ˈlɪtə] n.
1. сме́цце, адкі́ды;
“No litter” «Не кі́даць сме́цце» (надпіс)
2. прыпло́д, вы́вадак;
a litter of pups прыпло́д шчаня́т
3. падсці́лка (для жывёлы)
4. раскі́даныя ў беспара́дку папе́ры, кні́жкі і да т.п.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Кудзёры ’кліны ў куртцы’ (Серб., Малч.). Утворана ад кідкі з дапамогай суфікса ‑ер. Параўн. доўгі > даўжэр, густы > гушчар (Сцяцко, Афікс. наз., 100, 137). Параўн. яшчэ кідэры (гл.). Пры гэтым прыметнік кідкі меў значэнне, атрыманае ў спадчыну ад кідаць з яго ткацкімі дэнататамі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Смыле́ць ‘балець, пячы, гарэць’ (ТСБМ, Ласт., Бяльк., Юрч. Сін.), ‘прыпальвацца’ (Нас., Касп.), ‘абсмальвацца (пра валасы, шэрсць)’ (Нас., Касп.; ашм., Стан.), сюды ж, відаць, смыле́ць ‘бегчы, ляцець’ (ТС), смыля́ць ‘кідаць, шпурляць; біць, лупцаваць’ (Юрч.), смыль ‘пах гарэлага’ (Нас.). Звязана чаргаваннем з смаліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
éinwerfen
* vt
1) кі́даць (у што-н.)
Bríefe ~ — укіда́ць пі́сьмы (у скрынку)
2) выбіва́ць (шыбы)
3) пярэ́чыць
Bemérkungen ~ — устаўля́ць заўва́гі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
перакі́нуцца
1. (пераскочыць) hinüberspringen* vt (s);
2. (распаўсюдзіцца) sich verbréiten; übergréifen* vt (пра агонь і г. д.);
3. (кідаць адзін аднаму) sich (D) zúwerfen* vt;
4.:
перакі́нуцца па́рай слоў éinige Wórte wéchseln
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)