Вы́скідзь ’выварацень’ (Янк. I, Шат.), вы́скіць ’тс’ (Некр.), вы́скадзь ’тс’ (Серб.). Рус. вы́скидь, выскодь ’тс’, чэш. výskyď ’корань (з зямлёй і каменнем) вывернутага дрэва; выварацень’. Ад *выскіднуцьвы‑, c‑ і кідаць) (Фасмер, 1, 370; Махэк₂, 705).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)