аксельба́нт

(ням. Achselband)

наплечны шнур на мундзіры як прыналежнасць параднай формы афіцэраў многіх армій; ва Узброеных Сілах Рэспублікі Беларусь — прыналежнасць параднай формы адзення ганаровай варты, удзельнікаў ваенных парадаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Та́хаць ’біць у дошку малатком падчас начной варты’ (Нас.), та́хыць ’ляпаць’ (Бяльк.), та́хаты ’ўзбоўтваць; стукаць, біцца (у тым ліку пра сэрца)’ (Сл. Брэс.), ’трэсці, варушыць, узбоўтваць (аб пасудзіне з вадкасцю)’ (драг., З нар. сл.). Гукапераймальнае ўтварэнне, суадноснае з тах, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

láusig

a

1) вашы́вы

2) разм. абы-які́, ва́рты жа́лю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

whistle​1 [ˈwɪsl] n.

1. свіст;

give/blow a whistle сві́снуць

2. свісто́к;

a penny/tin whistle свісту́лька

3. infml го́рла, гло́тка

♦

as clean/as clear/as dry as a whistle першакла́сны, выда́тны;

at smb.’s whistle ва́рта то́лькі сві́снуць;

not worth a whistle нічо́га не ва́рты, не ва́рты намага́нняў;

wet one’s whistle infml прамачы́ць го́рла, вы́піць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kit, ~u

м. кіт (замазка);

do ~u — ні на што не варты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaufany

давераны;

zaufany człowiek — a) давераная асоба;

чалавек варты даверу; надзейны чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

го́дны, ‑ая, ‑ае; ‑дзён, ‑дна.

Прыгодны, патрэбны для якіх‑н. мэт. Годны для выкарыстання. □ Рыгору збылося дзесяць год; ён вырас і стаў годзен у пастухі. Гартны. // Варты каго‑, чаго‑н. І сыны адказ трымалі Перад бацькам родным, А стараўся з іх быць кожны Свайго бацькі годным. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міністэ́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да міністра, да міністэрства. Міністэрская пасада. Міністэрскі цыркуляр.

2. Разм. Варты міністра, такі, як у міністра. [Клопікаў:] — Паглядзіш, мужык мужыком, а ў гэтага мужыка міністэрская галава была. Лынькоў. [Васіль:] — Не, няма тут нідзе чалавека з міністэрскім выглядам, усе свае, вясковыя. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халя́ва, ‑ы, ж.

1. Частка бота, якая закрывае нагу ад ступні да калена. Тыя боты як уздзене, Дык халявы па калені, А як пойдзе, дык рыпяць — Варты мо’ чырвонцаў з пяць. Крапіва.

2. У вытворчасці шкла — выдзьмутая шкляная цыліндрычная загатоўка, якую затым распрамляюць у ліст шкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

notable [ˈnəʊtəbl] adj. (for) ва́рты ўва́гі, зна́чны, ва́жны; выда́тны;

notable events ва́жныя падзе́і;

notable artists знакамі́тыя мастакі́;

a man notable for his wit чалаве́к, вядо́мы сваёй дасці́пнасцю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)