Ту́я ‘ вечназялёнае хвойнае дрэва сямейства кіпарысавых, Thuja’ (ТСБМ, Кіс., Вруб.). Праз польскую (tuja) ці рускую мову (туя), магчыма, пры пасрэдніцтве ням. Thuja ‘тс’ (Арол, 4, 124), запазычана з новалац. thuja ‘від кедра’, якое са ст.-грэч. θυία ‘від кедра з моцным араматам, які выкарыстоўваўся пры спальванні ахвяраванняў’ < ст.-грэч. θύω ‘ахвярую’ (Голуб-Ліер, 493; ЕСУМ, 5, 689).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

высокі; высозны, высачэзны, высачэнны (разм.); паднябесны, небасяжны (перан., паэт.) / пра чалавека: сажнёвага росту, у сажань; рослы, даўгавязы (разм.); доўгі (перан.) / пра дрэва: выносны, выносісты, вынёслы; цяглы (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Труп ‘ мёртвае цела чалавека або жывёлы’ (ТСБМ, Нас., Багушэвіч, Байк. і Некр., Ласт., Федар. 4; уздз., Мат.; віл., Сл. ПЗБ), ‘тулава’ (уздз., уласн. інфарм.): …паненкам — крылушкі… А я мужык глуп — мне ўвесь труп (Бел. казкі), ‘прах, астанкі’: адзежа трупам узялася (Нас.), ‘гніль’ (Багушэвіч, Байк. і Некр.): труп яго бяры — праклён (Вушац. сл.), ст.-бел. трупъ ‘мёртвае цела’, зборн. трупие ‘целы мёртвых’ (ГСБМ), трупъ ‘тс’: страшно было трупу московского гледѣти (17 ст., Карскі 2-3, 316); stojaczy na trupi (Хроніка Быхаўца). Укр. труп ‘мёртвае цела, мярцвяк’, рус. труп ‘тс’, ‘тулава’, ‘струп’, стараж.-рус. трупъ ‘мёртвае цела’, ‘ствол дрэва, пень’, польск. trup, н.-луж. tšup ‘мярцвяк’, в.-луж. trup ‘струп’, ст.-чэш. trup ‘пень’, ‘ствол’, чэш. trup, славац. trup ‘тулава, корпус’, славен. trúp ‘тулава’, ‘корпус карабля’, харв. trûp, серб. труп ‘тс’, ‘пень, калода’, макед. труп ‘тулава’, ‘мёртвае цела’, ‘пень, пацурбалак’, ‘даўбешка’, балг. труп ‘тулава’, ‘ствол дрэва’, ‘мёртвае цела’, ст.-слав. троупъ ‘мёртвае цела’, зборн. троупиѥ. Прасл. *trupъ роднаснае літ. traupùs ‘крохкі’, trupė́ti ‘крышыцца, гніць, драбніцца’, trùpas ‘старац’, ст.-прус. trupis ‘калода’ — на думку Мілеўскага (SOc, 18, 29), запазычана з польскай; лат. satrupēt ‘гніць, згніваць’, ‘спарахнець’, ст.-грэч. τρΰπη ‘дзірка’, τρυπάω ‘свідрую’, якія ўзыходзяць да і.-е. *trou‑po‑/‑s ‘пень, калода’ < і.-е. *ter‑/*treu̯/*trou̯‑ ‘церці, расціраць’, ‘свідраваць’ (Фасмер, 4, 109; Голуб-Копечны, 392; Брукнер, 578; Младэнаў, 640; Буга, РФВ, 75, 151; Скок, 3, 516; Каруліс, 2, 433; ЕСУМ, 5, 657; Сной₂, 789; Борысь, 645). Паводле Махэка₂ (655), прасл. *trupъ мела першаснае значэнне ‘спарахнелы ствол дрэва’, параўн. каш. trëpa ‘спарахнелае бервяно, асабліва ў тарфянішчы’ (SEK, 5, 166), польск. trupieć ‘трухлявець, дзеравянець’. Гл. таксама меркаванні пра зыходнае значэнне ‘частка, кавалак’ на падставе балг. разтру́пя ‘парубаць дрэва на часткі’ (Новое в рус. этим., 239), параўн. таксама харв. rastrupati ‘разбіць на кавалкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крэм

1. Дрэва, годнае для вырабу пчаліных борцяў або ўжо прыстасаванае для пчол (Статут 1588, 388—389, Пін. 1646 АВАК XI, 135).

2. Гарадская крэпасць (у пскоўскіх помніках).

□ в. Крэмна Жытк., ур. Ля Крэмка (сенажаць) Стаўбц. (Прышч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пні́шча

1. Нявыкарчаваны высечаны лес (Ваўк. Сцяшк.).

2. Месца, дзе стаяў пень ад спіленага дрэва (Жытк., Слаўг.). Тое ж пе́нішча, пне́шча (Слаўг.).

3. Новае поле яшчэ з пнямі (Варк. 1641 МЕВ, № 11, ч. аф., чэрв., 1906, 415).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

pień

м.

1. пень;

pień drzewa — пень дрэва;

stać jak pień — стаяць як пень;

głuchy jak pień — глухі як пень;

wyciąć w pień — вынішчыць пад корань;

2. калода

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wood​1 [wʊd] n.

1. дрэ́ва (матэрыял);

a floor made of wood драўля́ная падло́га

2. лес, гай;

go for a walk in the wood(s) хадзі́ць на шпа́цыр у лес

3. дро́вы;

small wood галі́ны, сукі́; сухо́е галлё, ве́цце

♦

out of the woods infml па-за небяспе́каю;

be unable to see the wood for the trees BrE не ба́чыць ле́су за дрэ́вамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trunk

[trʌŋk]

1.

n.

1) каме́ль -ля́ m. (дрэ́ва)

2) ку́фар -ра m.

3) бага́жнік -а m. (у аўтамабі́лі)

4) ту́лава n.

5) гало́ўная артэ́рыя або́ нэрв

6) хо́бат слана́

2.

adj.

гало́ўны

the trunk highway — гало́ўная магістра́ль

•

- trunks

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сыры́ разм

1. (вільготны) feucht;

сыро́е дрэ́ва, сыры́я дро́вы násses Holz;

2. (недавараны, недапечаны) schlecht dúrchgebacken; nicht gar;

3. (які не варыўся, не смажыўся) roh;

4. тэх (неканчаткова выраблены) roh, únbearbeitet;

5. перан nicht fértig, nicht gar, nicht beárbeitet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абві́ць сов., в разн. знач. обви́ть;

а. про́вад ізаляцы́йнай сту́жкай — обви́ть про́вод изоляцио́нной ле́нтой;

рака́ ~віла́ ўзго́рак — река́ обвила́ холм;

хмель ~ві́ў дрэ́ва — хмель обви́л де́рево;

дым ~ві́ў страху́ буды́нка — дым обви́л кры́шу постро́йки;

а. шы́ю рука́мі — обви́ть ше́ю рука́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)