two-edged [ˌtu:ˈedʒd] adj.

1. во́стры з або́двух бако́ў (меч)

2. двухсэ́нсавы, двухсэнсо́ўны;

a two-edged policy двайна́я палі́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антыкамуні́зм

(ад анты- + камунізм)

варожая камуністычнай тэорыі і практыцы ідэалогія і палітыка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

словаспалучэ́нне, ‑я, н.

Тое, што і словазлучэнне. Адной з асаблівасцей паэтычнага стылю Тараса Шаўчэнкі з’яўляецца багатае насычэнне верша ідыяматычнымі ўкраінскімі выразамі — украінізмамі, устойлівымі словаспалучэннямі. Палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экономи́ческий в разн. знач. эканамі́чны;

экономи́ческая поли́тика эканамі́чная палі́тыка;

экономи́ческая геогра́фия эканамі́чная геагра́фія;

экономи́ческое стимули́рование эканамі́чнае стымулява́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

appeasement

[əˈpi:zmənt]

n.

1) супако́еньне, улаго́джаньне n.

policy of appeasement — палі́тыка ўлаго́джаньня

2) суня́цьце, заспакае́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

агрэсі́ўнасць, ‑і, ж.

Імкненне да развязвання грабежніцкай імперыялістычнай вайны; захопніцкая палітыка. // Актыўнае праяўленне варожасці. Бяссілле і перапалох пастуха прыспешваюць звера, прыдаюць яму агрэсіўнасць і рашучасць. Масарэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міралюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які любіць мір, згоду, не схільны да сваркі, вайны. Міралюбівыя краіны. // Заснаваны на імкненні захаваць мір, мірныя адносіны; дружалюбны. Міралюбівае пагадненне. Міралюбівая палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расі́зм, ‑у, м.

Антынавуковая рэакцыйная тэорыя і палітыка, якія сцвярджаюць існаванне «вышэйшых» і «ніжэйшых» чалавечых рас і тым самым імкнуцца апраўдаць няроўнасць грамадскіх класаў і нацыянальнасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізіякра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Паслядоўнік буржуазнага палітыка-эканамічнага вучэння 18 ст., паводле якога толькі праца земляроба з’яўляецца прадукцыйнай і стварае прыбавачную вартасць. Эканамічныя ідэалы фізіякратаў.

[Фр. physiocrate ад грэч. physis — прырода і kratos — улада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

non-intervention [ˌnɒnɪntəˈvenʃn] n. неўмяша́нне (у справы іншых дзяржаў);

a non-intervention policy/a policy of non-intervention палі́тыка неўмяша́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)