1) судзі́на, пасу́дзіна, мі́ска f.; тале́рка f., ку́бак -ка m.
2) стра́ва f.
3) Sl. прыгажу́ня f.; смакалы́к -у m., ца́ца f.
2.
v.t.
падава́ць на стол
•
- dishes
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
submit[səbˈmɪt]v.
1. (to) падпарадко́ўвацца, стаць пако́рным;
submit to discipline падпарадко́ўвацца дысцыплі́не
2.падава́ць на разгля́д;
submit an essay to one’s teacher адда́ць эсэ́ на праве́рку свайму́ наста́ўніку
3.law or fml прапано́ўваць (свой пункт гледжання);
We submit that the charge is not proved. Мы заяўляем, што абвінавачанне не даказана.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
łopata
łopat|a
ж.
1. рыдлёўка;
2.тэх.. лопасць;
kłaść ~ą do głowy (w głowę) — падаваць на талерачцы (на сподку); перажоўваць (падрабязна тлумачыць)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
*Мята́ць1, мята́цца ’мільгаць блізка, перад вачыма’ (Юрч.), укр.мета́ти, рус.мета́ть (мечу́), польск.miotać ’кідаць’, палаб.micĕ ’шпурляе’, н.-луж.mjetaś, в.-луж.mjetać, чэш.metati, славац.metať, славен.méȧti, metáti, серб.-харв.мѐтати, ’кідаць’, ’падаваць’, макед.метка се ’кідацца, мільгаць, матляцца’, мета, балг.метка ’кіну’, ст.-слав.метати ’кідаць’. Прасл.metati. І.‑е. адпаведнікі: літ.mèsti ’кідаць’, лат.mest ’тс’, mets ’куча збожжа’ (Бернекер, 2, 41; Траўтман, 183; Фасмер, 2, 614). Дапускаецца роднаснасць з ме́сці (гл.). Іншая ступень вакалізму — motati > матаць (гл.). Сюды ж мята́льнік ’фокуснік’, мята́льніца ’жанчына, якая бегае без толку’, ’непаседа’, ’якая ўмешваецца не ў свае справы’ (Нас.), мяту́цца ’кінуцца ў якім-небудзь напрамку’ (ТСБМ, Растарг.).
Мята́ць2, міта́ць ’месці’ (мін., КЭС). Да ме́сці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыці́хлы, ‑ая, ‑ае.
1. Які перастаў падаваць гукі, ствараць шум; сцішаны. Закіданая снегам, прыціхлая вёска ў гэты паўночны час здавалася прыгожай.Навуменка.Палалі пажары, асвятляючы злавесным полымем пануры, прыціхлы родны горад.Сабаленка.Над прыціхлым асеннім паркам, над чырванню сцягоў і кветак плыве мелодыя Дзяржаўнага гімна БССР.Пысін.// Прыглушаны, пацішэлы, прыцішаны. Непадалёку скрыпнулі дзверы, пачулася прыціхлая, але заўзятая гамонка.Няхай.
2. Які перастаў рухацца, замёр, заціх. Некаторы час хлопцы сядзелі прыціхлыя.Місько.Ганка раззлавалася, села на лаву і, прыціхлая, абыякава глядзела на гульню.М. Стральцоў.// Які паслабеў у сіле свайго праяўлення. Зноў у.. [Рыбаку] аднавілася прыціхлае было, але ўпартае жаданне.. прарвацца ў лес.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
beánstanden
vt пярэ́чыць; пратэстава́ць (супраць чаго-н.), выка́зваць незадавальне́нне (з прычыны чаго-н.); падава́ць рэклама́цыю (на што-н.)
das ist zu ~ — гэ́та выкліка́е пярэ́чанне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
petition
[pəˈtɪʃən]1.
n.
1) зая́ва f., афіцы́йная про́сьба, пэты́цыя f.
2) стара́ньне n.
a petition for a new school — стара́ньне пра но́вую шко́лу
3) малі́тва f.
2.
v.
1) мо́цна прасі́ць, дамага́цца
2) падава́ць про́сьбу, пэты́цыю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
собира́тьнесов., в разн. знач. збіра́ць; (подавать на стол — ещё) гатава́ць, падава́ць;
собира́ть грибы́ збіра́ць грыбы́;
собира́ть урожа́й збіра́ць ураджа́й;
собира́ть во́йскоуст. збіра́ць во́йска;
собира́ть све́дения збіра́ць зве́сткі;
собира́ть маши́ну збіра́ць машы́ну;
собира́ть дете́й в доро́гу збіра́ць дзяце́й у даро́гу;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ánstrengen
1.
vt напру́жваць, натамля́ць
éine Kláge [éinen Prozéss] ~ (gegen A) — юрыд.падава́ць ска́ргу (на каго-н.), узбуджа́ць спра́ву су́праць (каго-н.)
2. (sich) намага́цца, рабі́ць намага́нні
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ска́рдзіцца ‘выказваць незадавальненне’, ‘падаваць скаргу’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Касп.), ска́рдзіць (Др.-Падб.), ска́ржыцца (Нас., Гарэц., Байк. і Некр., Сержп. Прымхі). З польск.skarżyć (się) (гл. Кюнэ, Poln., 96; Фасмер, 3, 633), адкуль зваротнай дэрывацыяй ска́рга. Польскі дзеяслоў разам з в.-луж.skoržić ‘скардзіцца’, н.-луж.skjaržyś ‘тс’ тлумачыцца як запазычанне ў заходнеславянскія мовы з ням.бавар.schergen ‘абвінавачваць, скардзіцца’, што не бярэцца пад увагу пры разглядзе серба-лужыцкіх слоў, гл. Шустар-Шэўц, 1296. Больш пераканальнымі здаюцца спробы вызначэння славянскага паходжання слова Ільінскага (ИОРЯС, 23, 2, 233), што параўноўваў з славен.skŕgati ‘стракатаць’, і Брукнера (493), які лічыў роднасным рус.скрежет і яго аднакаранёвым, а таксама Борыся (550), паводле якога гукапераймальнае прасл.*skrъgati ‘скрэгаць’, семантычна змянялася ад ‘скрэгаць, ныць’ да ‘лямантаваць’. Беларускі матэрыял падмацоўвае апошнюю версію, параўн. скоргануць, скірга, скарга (гл.).