сунасле́днік, ‑а, м.

Той, хто атрымлівае ў спадчыну якую‑н. маёмасць сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлекамента́тар, ‑а, м.

Той, хто выступае па тэлебачанні з каментарыямі па тых ці іншых пытаннях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальшывамане́тчык, ‑а, м.

Той, хто робіць фальшывыя грошы. [У лагеры] бестэрмінова сядзелі гамбургскія бандыты, берлінскія фальшываманетчыкі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́біцца, чублюся, чубішся, чубіцца; незак.

Разм. Біцца; сварыцца. [Мер’ема:] Хто галубіцца, той і чубіцца. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагля́дчык м.

1. (той, хто даглядае) Pfléger m -s, -; Betréuer m -s, -; Áufsichtsperson f -, -en;

2. (мытны) Zóllbeamte (sub) m -n, -n; Zöllner m -s, - (разм.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кат м. Hénker m -s, -, Schárfrichter m -s, - (выканальнік смяротнага прысуду); Fólterknecht m -(e)s, -e (той, хто катуе); перан. Hénker m; Büttel m -s, - (зняважл.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лібера́л м.

1. (член ліберальнай партыі) Liberále (sub) m -n, -n;

2. (вальнадумец) Liberále (sub) m -n, -n;

3. разм. (той, хто патурае) állzu náchsichtiger Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неде́ля ж. ты́дзень, род. ты́дня м.;

ка́ждую неде́лю ко́жны ты́дзень;

на той (на бу́дущей) неде́ле на тым (на бу́дучым) ты́дні;

на той (на про́шлой) неде́ле на тым (на міну́лым) ты́дні;

по (це́лым) неде́лям па (цэ́лых) ты́днях, ты́днямі;

◊

с неде́ли на неде́лю з ты́дня на ты́дзень;

без го́ду неде́ля без го́да ты́дзень;

семь пя́тниц на неде́ле сем пя́тніц на ты́дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Невіру́тнік ’паганец’ (Броўка). Да вірутнік ’разбойнік, злачынец’ (гл.), адмоўе не-, відаць, пад уплывам недавярак ’злыдзень, прахвост’ з ад’ідэацыяй да верыць, г. зн. ’той, каму цяжка давяраць’ або ’той, хто не верыць (у бога і г. д.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́льнік ’араты’ (смарг., Шатал.). Утворана ад ралі́ць (гл.) пры дапамозе суф. ‑нік, што стварае назву асобы па занятку, параўн. пі́льнік ’той, хто пілуе’, жа́тнік ’той, хто жне’ (Сцяцко, Афікс. наз., 54), параўн. польск. rolnik ’сельскагаспадарчы рабочы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)