АСКЕ́РКА Сцяпан Міхаіл

(12.9.1712, Навагрудчына — ?),

эканаміст, юрыст. Вучыўся ў Слуцкай гімназіі. Працягваў адукацыю ў Кёнігсбергу і Берліне, але з-за ганенняў езуітаў на яго бацькоў вымушаны вярнуцца на радзіму і прыняць каталіцкую веру. З 1733 зноў у Прусіі, саветнік юстыцыі караля Фрыдрыха II. У 1760 напісаў эканам. трактат «Неабавязковы план хутчэйшага асваення абложных зямель Брандэнбургскай маркі» (захоўваецца ў Рас. нац. б-цы ў С.-Пецярбургу, у бел. перакладзе выдадзены ў 1995). Аскерка ўпершыню ўвёў у навук. ўжытак слова «план», выказаў ідэі, якія адыгралі важную ролю ў фарміраванні т.зв. «прускага» шляху развіцця капіталізму ў сельскай гаспадарцы.

Літ.:

Янченко С. Не все могут короли: Прусский монарх прислушивался к советнику-белорусу // Дело. 1993. № 4.

С.Я.Янчанка.

т. 2, с. 36

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВУЛЬГА́РНЫ САЦЫЯЛАГІ́ЗМ,

спрошчанае вытлумачэнне грамадскіх з’яў, аднабаковае перабольшванне ролі асобных фактараў грамадскага развіцця: тэхнікі, формаў арганізацыі вытв-сці, эканомікі, палітыкі, ідэалогіі, ігнараванне значэння біял. прыроды чалавека. У вузкім сэнсе слова вульгарны сацыялагізм — аднабаковае вытлумачэнне грамадскай свядомасці, калі апошняя разглядаецца безадносна да праблемы яе ісціннасці або памылковасці, а выключна ў аспекце яе класава-ідэалаг. функцыі, г. зн. у якасці сродку барацьбы грамадскіх класаў (сац. слаёў, груп і г.д.) за панаванне або проста выжыванне. У філасофіі (А.А.Багданаў, У.М.Шуляцікаў), літ. крытыцы і эстэтыцы (В.Ф.Пераверзеў, У.М.Фрычэ) ён выяўляўся ў адмаўленні адноснай самастойнасці ідэалогіі і ў вывядзенні ўсіх ідэалаг. формаў непасрэдна са спосабу вытв-сці. Разнавіднасцю вульгарнага сацыялагізму ў мовазнаўстве было вучэнне аб мове як класавай і надбудовачнай з’яве.

т. 4, с. 293

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Duro flagello mens docetur rectius

Модным бізуном хутчэй навучыш розуму.

Крепкой плетью быстрее научишь уму-разуму.

бел. Біты сабака здалёк бачыць кіёк. Не пабаяўся ківа ‒ пабаішся кія.

рус. Палка нема, а даст ума. За дело побить ‒ уму-разуму учить. Лоза хоть и мука, да впредь наука. Учить дураков ‒ не жалеть кулаков. Бьют не ради мученья, а ради ученья. Кнут не мучит, а добру учит. Кого слова не берут, с того шкуру сдерут.

фр. Qui aime bien châtie bien (Кого очень люблю, [того] и наказываю).

англ. Spare the rod and spoil the child (Пожалей палку ‒ испортишь дитя).

нем. Wer nicht geschunden wird, der nicht erzogen (Кого не мучают, того не воспитывают).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

гнездо́ в разн. знач. гняздо́, -да́ ср.;

во́лчье гнездо́ во́ўчае гняздо́;

гнездо́ грибо́в гняздо́ грыбо́ў;

гнездо́ контрреволю́ции гняздо́ контррэвалю́цыі;

пулемётное гнездо́ кулямётнае гняздо́;

слова́ одного́ гнезда́ сло́вы аднаго́ гнязда́;

вить (свить) себе́ гнездо́ віць (звіць) сабе́ гняздо́;

оси́ное гнездо́ асі́нае гняздо́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пове́рить сов.

1. (принять за истину) паве́рыць;

я пове́рил ему́ на́ слово я паве́рыў яму́ на сло́ва;

пове́рь (в знач. вводн. сл.) паве́р;

пове́рь, он вернётся паве́р, ён ве́рнецца;

2. уст. (проверить) праве́рыць; (сверить) зве́рыць;

3. (доверить) даве́рыць; см. поверя́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

роня́ть несов.

1. (выпускать из рук) упуска́ць; (терять) губля́ць;

2. (терять, лишаться) губля́ць;

роня́ть листву́ губля́ць лі́сце;

роня́ть пе́рья губля́ць пе́р’е;

3. (голову на грудь) апуска́ць;

4. (слёзы) раня́ць;

5. перен. (слова) кі́даць, цадзі́ць;

6. перен. (достоинство, авторитет) прыніжа́ць, тра́ціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выціска́ць, вы́ціснуць

1. uspressen vt, usdrücken vt, usquetschen vt;

2. перан.:

выціска́ць слязу́ sich (D) ine Träne bringen*;

выціска́ць усме́шку [смех] sich zum Lächeln [Lchen] zwngen*;

3. спарт. hben* vt; (вагу) stmmen vt zwngen*;

выціска́ць з сябе́ сло́ва ein Wort hervrpressen;

выціска́ць усё, што то́лькі магчыма das Ltzte herusholen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чутно́ прысл.

1. у знач. вык безас. man hört, man kann hören;

до́бра чутно́ man kann gut hören, es ist gut zu hören;

было́ чутно́, як яна́ спява́ла man hörte sie sngen;

2. пабоч. слова гл. чуваць:

што чутно́? was ist zu hören?, was gibt es Nues?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тым, суадноснае слова, састаўная частка складанага злучніка, часціца.

1. суадноснае слова. а) Ужываецца ў складаных сказах з даданымі дапаўняльнымі, калі апорнае слова галоўнага сказа кіруе як даданым сказам, так і займеннікам. Думы, мары мае!.. Ганаруся я тым, што навек заўладалі вы сэрцам маім. Куляшоў. Расправу чыніць польскае начальства пад тымі, хто браў панскае дабро ў маёнтках і сек панскі лес. Колас; б) Ужываецца ў складаных сказах з даданымі супастаўляльнымі, якія падпарадкоўваюцца пры дапамозе злучніка «чым». І чым больш аддаляліся, заміралі гукі, тым больш вастрэйшая станавілася туга. М. Ткачоў. Чым бліжэй чулася сустрэча з .. [вёскай], тым больш расла трывога. Мележ; в) Ужываецца перад членамі простага сказа, якія супастаўляюцца пры дапамозе злучніка «чым», каб падкрэсліць большую ступень праяўлення прыкметы (звычайна перад вышэйшай стуценню прыслоўя або прыметніка). Пачалі браты церабіць прасекі.. Але дзе там! Чым далей, тым лес гусцей. Якімовіч. Чым госць радзейшы, тым мілейшы. Прыказка.

2. З’яўляецца састаўной часткай складаных падзельных злучнікаў «між тым, як», «перад тым, як», «тым больш (болей), што». Перад тым, як разысціся, закончыўшы паход, Нупрэй сабраў у лесе на прывале агульны сход. Колас. Мурашовай вельмі не хочацца адставаць ад Каці, тым больш, што лічыцца яна спрактыкаванай фармоўшчыцай. Скрыган.

3. часціца ўзмацняльная. Ужываецца з прыметнікамі і прыслоўямі вышэйшай ступені, каб падкрэсліць большую ступень праяўлення прыкметы. [Галчанаў:] — Калісьці ў вашым садзе пад бэраю была лавачка, яна цэлая? [Кулёнак:] — Там цяпер новая. Тая струхлела. — Тым лепш, калі новая. Васілёнак.

•••

Між тым — у той час, тым часам.

Разам з тым гл. разам.

Тым больш гл. больш.

Тым не менш (меней) гл. менш.

Тым часам гл. час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́німум,

1. ‑у, м. Найменшая колькасць. [Зыбін:] — Шлях наш правільны, я ўпэўнен. Трэба прастоі станкоў скараціць да мінімуму. Мележ.

2. ‑у, м. Сукупнасць ведаў або мерапрыемстваў, неабходных у якой‑н. галіне. Кандыдацкі мінімум. Тэхнічны мінімум.

3. у знач. прысл. Сама менш; мінімальна. Як мінімум, трэба было разведаць, ці сапраўды фон Крубер спыніўся ў Сінілаве. Шахавец.

4. у знач. нязм. прым. (ужываецца пасля азначаемага слова). Тое, што і мінімальны. Праграма-мінімум.

•••

Пражытачны мінімум — мінімальныя сродкі, неабходныя для існавання.

[Лац. minimum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)