адпа́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпарваць — аддарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпа́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпасваць — адпасвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпаўза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпаўзаць — адпаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпачыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпачываць — адпачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпе́ў, адпеву, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпяваць — адпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпіло́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпілоўваць — адпілаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпіраць — адперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпо́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпойваць — адпаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпрагаць — адпрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпяра́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпяразваць — адперазаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)