(англ. expander, ад лац. expandere = распасціраць, расцягваць)
спартыўны снарад з дзвюх ручак, злучаных некалькімі рызінавымі шнуркамі або спружынамі, для развіцця мышцаў рук, грудзей і спіны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
самалёт, ‑а, М ‑лёце, м.
Цяжэйшы за паветра лятальны апарат з рухавіком і, звычайна, нерухомымі крыламі. Транспартны самалёт. Спартыўны самалёт. □ Над галавою з металічным падвываннем пагрозліва гулі самалёты.Карпаў.
•••
Дыван-самалёт — у казках — чарадзейны дыван, на якім героі пералятаюць па паветры ў любое месца.
Самалёт-снарад — беспілотны лятальны апарат, які нясе зарад выбуховага рэчыва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
снара́д прабі́ў сцяну́ н. — снаря́д проби́л сте́ну наскво́зь (навы́лет);
◊ ба́чыць н. — ви́деть наскво́зь
навылётнареч., см. навы́лет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
няба́чны, ‑ая, ‑ае.
Недаступны для зроку. Выключыўшы маторы, нябачны самалёт стаў ціха падыходзіць да поплава.Мележ.Шаргатліва прамчаўся над галовамі нябачны снарад і глуха ўдарыў аб зямлю дзесьці ў пушчы.Паслядовіч.// Скрыты, непрыкметны. Думала [Марыя Андрэеўна] аб нечым сваім, і Туравец адчуў, як між іх пралягла нябачная мяжа.Мележ.[Плацце] робіць Крысціну незвычайна лёгкай, быццам надае нябачныя крыл[ы].Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стрэл, ‑у, м.
Узрыў зарада ў канале ствала агнястрэльнай зброі, у выніку якога вылятае куля або снарад на пэўную адлегласць. Пісталеты стрэл абарваў .. голас [жанчыны], рэхам пракаціўся — і раз і другі — па ўзгорыстаму наваколлю.Лынькоў.Адным стрэлам двух зайцаў забіць.Прымаўка.// Гукі гэтага ўзрыву. Грукне стрэл — і ў яго бліскавічным агні Перамогі абрысы ты ўбачыш, на міг.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Gerät
n -(e)s, -e
1) прыбо́р; прыла́да; інструме́нт
2) начы́нне; по́суд
3) спарт.снара́д
4) тэатр. рэквізі́т
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
карце́ч
(польск. kartacz, ад ням. Kartätsche)
1) начынены круглымі кулямі артылерыйскі снарад для паражэння жывой сілы праціўніка, а таксама кулі такога снарада;
2) буйны шрот для паляўнічай стрэльбы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Мі́на1 ’снарад з выбуховым рэчывам’ (ТСБМ, Яруш.). З польск.mina ’тс’ (Клюге, Poln., 77), якое з новав.-ням.Mine ’падземны ход’; апошняе ў XVII ст. з франц.mine < с.-лац.mina ’руднік’ < с.-ірл.mēin, уэльск.mwyn ’руда’ (Гамільшэг, 613; Клюге₂₀, 479).
Мі́на2 ’выраз твару’ (ТСБМ, Нас., ТС; КЭС, лаг.), міны ’тс’, (Грыг.). З польск.mina ці з рус.мина ’тс’, якія (праз ням.Miene ’тс’, XVII ст.) з франц.mine ’тс’ (Фасмер, 2, 623; SWO, 1980, 479; Даза, 477) ці італ.mina < лац.mima ’актрыса-мім’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бо́мба
(іт. bomba)
1) адзін з асноўных відаў авіяцыйных боепрыпасаў, забяспечаны выбуховым рэчывам, запальным саставам, ядзерным або тэрмаядзерным зарадам;
2) марскі боепрыпас для знішчэння падводных лодак, якарных і донных мінаў, іншых падводных аб’ектаў;
3) устарэлая назва артылерыйскага асколачна-фугаснага снарада масай больш за 16 кг;
4) асколачны снарад для стральбы з бамбамётаў у першую сусветную вайну;
5) саматужны снарад, зроблены для дыверсійных і тэрарыстычных мэт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)