besónder, besóndere
a асаблі́вы, асо́бны
im Besónderen — у прыва́тнасці
étwas Besónderes — не́шта асаблі́вае
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Entdécker
m -s, - чалаве́к, які́ не́шта адкрыў
er ist der ~ von… — ён адкрыў…
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
áhnen
vt
1) падазрава́ць; здага́двацца
2) прадчува́ць
mir ahnt etw. — я не́шта прадчува́ю
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
эмбалі́я
(н.-лац. embolia, ад лац. embolus = клін < гр. embolos = нешта ўстаўленае)
закупорванне крывяноснага сасуда якой-н. густой часцінкай, занесенай крывёю; бывае пры пароках сэрца, тромбафлебіце і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
зла́дзіцца сов., в разн. знач. сла́диться;
з. пець — сла́диться петь;
не́шта ў іх не ~дзілася — что́-то у них не сла́дилось
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
адбы́цца сов. (случиться) произойти́; (осуществиться, окончиться) сверши́ться, соверши́ться; состоя́ться;
адбыло́ся не́шта нечака́нае — произошло́ не́что неожи́данное;
спекта́кль не адбы́ўся — спекта́кль не состоя́лся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
вы́ясніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
Тое, што і высветліць. [Назарэўскі:] — Я тут нядаўна, а ўжо многа чаго выясніў. Чорны. [Рылю і Талашу] трэба было на нешта наважыцца, выясніць сваё становішча, пазбавіцца гэтай няпэўнасці. Колас. Куніцкі ж скрозь быў спакойны. І ў спрэчку ўмешваўся толькі тады, калі нешта сам для сябе выясніў. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
backlog [ˈbæklɒg] n. запазы́чанасць; не́шта нявы́кананае (заказы, работа і да т.п.);
back log of payment пратэрмінава́ныя вы́платы;
catch up with the backlog ліквідава́ць адстава́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
зама́ла, прысл.
Разм. Менш чым трэба; малавата. А мне дзвюх моў і слоў замала, Каб нешта простае сказаць. Пысін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дачыкільга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Кульгаючы, павольна дайсці; дакульгаць. — Тэкля, пачакай часінку, дачыкільгаю да цябе, спытаю нешта. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)