окра́шивать несов.
1. афарбо́ўваць, фарбава́ць; (только в знач. — покрывать слоем краски) малява́ць;
2. перен. (придавать особый тон, выразительный оттенок) афарбо́ўваць, надава́ць афарбо́ўку; см. окра́сить;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
confer
[kənˈfɜ:r]
1.
v.i. -ferred, -ferring
ра́іцца, ра́дзіцца, мець нара́ду, ве́сьці кансульта́цыі
2.
v.t.
дава́ць (мэда́ль); надава́ць, прысуджа́ць (ступе́нь, узнагаро́ду)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
contemn
[kənˈtem]
v.t.
1) пагарджа́ць, ста́віцца з пага́рдай; грэ́баваць
2) не паважа́ць, не надава́ць вагі; не зварача́ць ува́гі; ста́віцца абыя́кава
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
грымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.
Накладваць грым з мэтай надання акцёру патрэбнага для яго ролі выгляду. Аднойчы пані Ванда грыміравала яго перад спектаклем, падводзіла бровы, далонь з алоўкам трымаючы перад хлопцавым тварам. Брыль. // пад каго або кім-чым. Надаваць каму‑н. з дапамогай грыму выгляд, аблічча каго‑н. Грыміраваць пад рыбака. Грыміраваць артыста клоўнам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даражы́ць, ‑ражу, ‑ражыш, ‑ражыць; незак., кім-чым.
Надаваць вялікае значэнне, высока цаніць каго‑, што‑н. Даражыць давер’ем. Даражыць мінулым. □ І яшчэ больш радавалася [Вольга Усцінаўна] таму, хто не мінаў дома, заязджаў, заходзіў па-ранейшаму. Даражыла дружбай з такімі людзьмі. Шамякін. // Ашчадна, беражліва адносіцца да чаго‑н. Даражыць кожнай капейкай. □ З гэтага бою нас выйшла няшмат, І кожны сяброўствам сваім даражыў. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драматызава́ць
(польск. dramatyzować , ад гр. dramatidzo = апрацоўваю ў форме драмы)
1) надаваць якому-н. твору драматычную форму;
2) узмацняць драматызм, напружанасць чаго-н. (напр. д. адносіны, д. ролю).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
інсцэні́раваць
(ад ін- + сцэна)
1) надаваць літаратурнаму твору сцэнічную форму (напр. і. раман);
2) перан. прытворна рабіць што-н. з намерам выдаць яго за сапраўднае (напр. і. вяселле).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
overplay [ˌəʊvəˈpleɪ] v.
1. перабіра́ць ме́ру, залі́шне стара́цца, перастара́цца; пераі́грываць
2. надава́ць празме́рнае значэ́нне, раздува́ць
♦
overplay one’s hand пераацэ́ньваць свае́ здо́льнасці/магчы́масці, захо́дзіць на́дта далёка, перахо́дзіць дазво́леныя ме́жы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вуро́дзіна ’уродзіна, ненармальны, з фізічнымі недахопамі чалавек’ (Бяльк.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад уро́д ’тс’, адносна сінгулятыўнага суфікса ‑іна, які можа надаваць слову экспрэсіўнае значэнне, гл. Слаўскі, SP, 1, 120 і наст.; параўн. выкарыстанне значэння адзінкавасці для экспрэсіі ў словазлучэннях тыпу польск. разм. prosiaku jeden (літаральна ’парсюк адзін’ у дачыненні да таго, хто не ўмее сябе культурна паводзіць за сталом і г. д.). Прымаючы пад увагу геаграфію слова, можна дапусціць запазычанне з рус.; параўн. бел. народнае вы́радак ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
облагора́живать несов.
1. надава́ць высакаро́днасць, рабі́ць высакаро́дным;
2. (улучшать породу, качество) бот., биол. акульту́рваць, паляпша́ць;
3. уст. (делать более изысканным, утончённым) рабі́ць больш прыго́жым; прыхаро́шваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)