праясне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. праясняць — праясніць; стан паводле знач. дзеясл. праяснець і праясняцца — праясніцца. Потым паступова пачало прыходзіць праясненне, супакаенне. Васілевіч. «Першую пяцідзёнку чакаецца воблачнае надвор’е з праясненнямі, тэмпература ад 5 да 15 градусаў цеплыні», — прачытаў Антэк на адной з .. [паперак]. Зуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кляве́ц ’малаток для насякання млынавых камянёў, для кляпання кос’ (ТСБМ, Янк. I, Яруш., Мядзв., Гарэц., Нік. Очерки, ЭШ, рук., Бяльк., Касп., Сл. паўн.-зах.). Укр. клевець, рус. клевец, ст.-рус. клевець ’тс’, польск. klewiec ’тс’. Польская форма, відаць, са старажытнарускай. Такім чынам, можна гаварыць толькі аб усходнеславянскай інавацыі. Фармальна здаецца ўтварэннем з дапамогай вельмі прадуктыўнага суфікса ‑ьcь ад klьvati. Аднак, паколькі суфікс ‑ьcь можа ўтвараць назоўнікі ад прыметнікаў (slěpьcь < slěpъ, mъrtvьcь < mъrtvъ), верагоднай з’яўляецца і іншая этымалогія: *kъlevъ + ‑ьcь > kъlevьcь > klevьcь. У сваю чаргу *kъlevъ прыметнік, утвораны рэгулярна (суфікс ‑evъ) ад kъl ’зуб’. Цікава, што рус. клевец мае значэнне ’зуб у баране, граблях’. Адносна ўтварэнняў на ‑ьcь параўн. SP, 1, 99–100; Мартынаў, Прасл. дерив., 29.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tooth

[tu:Ө]

1.

n., pl. teeth [ti:Ө]

1) зуб -а m.

2)

а) зуб грэ́беня; зубе́ц -ца́ m., зубцы́ pl. або́ зу́б’е coll. (гра́бляў, пілы́)

б) зубы́, зубцы́ pl. (у машы́не)

2.

v.t.

1) устаўля́ць зу́бы

2) нараза́ць зубы́

•

- have no tooth for fruit

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ры́бка ж.

1. уменьш.-ласк. ры́бка;

2. пренебр. рыбёшка;

◊ р. ў рацэ́, ды не ў руцэ́ — погов. ви́дит о́ко, да зуб неймёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

deciduous

[dɪˈsɪdʒuəs]

adj.

1) лістапа́дны (дрэ́ва, лес)

2) які́ пэрыяды́чна апада́е (ліст) або́ спада́е (ро́гі); мало́чны (зуб)

3) мімалётны, няста́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

grudge​1 [grʌdʒ] n. (against) нядобразычлі́васць; за́йздрасць; кры́ўда;

bear a grudge мець зуб на каго́-н., быць су́праць каго́-н.; затаі́ць зло;

He has a grudge against the world. Ён крыўдуе на ўвесь свет.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аданталі́т

(н.-лац. odontolithos, ад гр. odus, -ontos = зуб + lithos = камень)

1) зубны камень;

2) бівень выкапнёвай жывёліны (маманта, мастадонта).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́скачыць сов.

1. вы́скочить, вы́прыгнуть;

в. з акна́ — вы́скочить (вы́прыгнуть) из окна́;

2. (выпасть) вы́скочить; вы́скользнуть;

~чыў зуб — вы́скочил зуб;

ні́тка ~чыла з іго́лкі — ни́тка вы́скочила (вы́скользнула) из иго́лки;

3. разг. (выбежать) вы́скочить; вы́лететь;

саба́ка ~чыў з-пад бра́мы — соба́ка вы́скочила из-под воро́т;

4. (о прыще) вскочи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

-адонт

(гр. odus, -ontos = зуб)

другая састаўная частка складаных слоў, што з'яўляюцца назвамі выкапнёвых жывёл, класіфікацыя якіх праводзіцца паводле будовы зубоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

адэнты́я

(ад а- + лац. dens, -ntis = зуб)

адсутнасць усіх або многіх зубоў у выніку парушэння фарміравання зубных пачаткаў у эмбрыянальным перыядзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)