пазасыха́ць, ‑ае; зак.
1. Засохнуць, высахнуць — пра ўсё, многае. Кроў пазасыхала на галаве і твары. Бажко.
2. Завяўшы, загінуць — пра ўсё, многае. Дрэвы пазасыхалі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крушы́ннік, ‑у, м.
Дрэвы, кусты крушыны; зараснік крушыны. Урэшце прадраліся на квартальную лінію, напаўзарослую крушыннікам і малінаю. Масарэнка. Крушыннік згусціўся над самаю ручаінаю. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заі́нець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Пакрыцца інеем. Дрэвы заінелі. □ [Каня] ніколі не трэба было падганяць — сам трухае ўсю дарогу, спацее, стане белы ўвесь, заінее. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскупча́сціцца, ‑ціцца; зак.
Стаць, вырасці купчастым. Дрэвы так раскупчасціліся атожылкамі і шырокімі лапушнымі лістамі, што цяжка было знізу разглядзець, што робіцца на верхавіне. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шматство́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае некалькі ствалоў (пра дрэвы, расліны). Шлатствольная акацыя. Шматствольны бэз.
2. Які мае некалькі ствалоў (пра зброю). Шматствольны мінамёт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Крыве́ч ’назва невялікага лесу’ (Сцяшк.). Да крывы (гл.). Невялікія дрэвы называюць крывымі. Словаўтваральна да *крывеча. Мадэль на ‑єна з агульным значэннем сукупнасці. Параўн. пусты — пустэча ’стары лес’ (Сцяцко, Афікс. наз., 102–103).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ву́сень м.
1. зоол. гу́сеница ж.;
2. собир. гу́сеница ж.;
в. напа́ў на дрэ́вы — гу́сеница напа́ла на дере́вья
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нямо́жна нареч., в знач. сказ. нельзя́;
тут н. куры́ць — здесь нельзя́ кури́ть;
н. лама́ць дрэ́вы — нельзя́ лома́ть дере́вья
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
захіста́ць сов.
1. закача́ть, зашата́ть, заколеба́ть;
ве́цер ~та́ў дрэ́вы — ве́тер закача́л (зашата́л) дере́вья;
2. перен. (заставить сомневаться) поколеба́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сігіля́рыі
(н.-лац. sigillaria, ад лац. sigillaria = адбіткі)
вымерлыя дрэвы аддзела дзеразападобных, якія існавалі ў другой палавіне палеазою; мелі калонападобны ствол з укрытай доўгім мечападобным лісцем верхавінай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)