гліцэры́на, ‑ы, ж.

Бясколерная саладкаватая масляністая вадкасць, якая атрымліваецца з тлушчаў для медыцынскіх і тэхнічных мэт.

[Ням. Glyzerin ад грэч. glykeros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адва́р, ‑у, м.

Вадкасць з наварам таго, што ў ёй варылася. Рысавы адвар. Адвар з фруктаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіно́вія, ‑і, ж.

Спец. Вязкая празрыстая вадкасць, якая выдзяляецца абалонкай суставаў і служыць для іх змазкай.

[Лац. synovia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

талуо́л, ‑у, м.

Вуглевадарод; пахучая бясколерная вадкасць, якая выкарыстоўваецца для вырабу выбухных рэчываў, фарбавальнікаў, лекавых прэпаратаў.

[Ад геагр. назвы і лац. oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЛАПЛА́СА ЗАКО́Н,

залежнасць капілярнага ціску ад міжфазнага паверхневага нацяжэння і сярэдняй крывізны паверхні ў дадзеным пункце; адзін з асн. законаў капілярных з’яў. Устаноўлены П.С.Лапласам у 1806.

Паводле Л.з., перапад гідрастатычнага ціску σρ (капілярны ціск) на паверхні падзелу дзвюх фаз (вадкасць — вадкасць, вадкасць — пара ці газ) σρ=σ(l/R1+l/R2), дзе σ — каэфіцыент паверхневага нацяжэння; R1 i R2 — радыусы крывізны 2 узаемна перпендыкулярных нармальных сячэнняў паверхні ў дадзеным пункце (Δρ > 0, калі меніск выпуклы, Δρ < 0, калі меніск увагнуты).

т. 9, с. 134

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лі́мфа, -ы, ж.

Бясколерная вадкасць у целе чалавека і пазваночных жывёл, якая ўтвараецца з плазмы крыві і запаўняе міжклетачную прастору.

|| прым. лімфаты́чны, -ая, -ае і лімфо́ідны, -ая, -ае.

Лімфатычная сістэма.

Лімфатычныя залозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

títschen

vt дыял. апуска́ць (у вадкасць), акуна́ць, мача́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пабо́ўтваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Боўтаць, узбоўтваць час ад часу, патрошку. Пабоўтваць вадкасць. Пабоўтваць страву лыжкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насса́ць, ‑есу, ‑ссеш, ‑ссе; ‑сеем, ‑ссяце; зак., чаго.

Пры дапамозе ссання атрымаць, здабыць (пра вадкасць). Нассаць малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбаві́цель, ‑ю, м.

Спец. Вадкасць, якая ўводзіцца ў састаў лаку або фарбы, каб атрымаць раствор пэўнай канцэнтрацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)