вы́бар м

1. Wahl f -, -en; Áuswahl f;

вы́бар прафе́сіі Berúfswahl f;

папярэ́дні вы́бар Voráuswahl f;

выпадко́вы вы́бар Zúfallswahl f;

у мяне́ не было́ вы́бару ich hatte kéine Wahl;

у кра́ме вялі́кі вы́бар im Káufhaus gibt es éine gróße Áuswahl;

зрабі́ць вы́бар die Wahl tréffen*; sich entschéiden*;

даць каму-н вы́бар j-m die Wahl (über)lássen*, j-n (áus)wählen lássen*;

ця́жкі вы́бар wer die Wahl hat, hat die Qual;

на вы́бар zur Áuswahl;

2. эк Stíchprobe f -, -n;

3. камп Zúgriff m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

перадава́ць

1. übergében* vt, überréichen vt; übertrágen* vt; überbríngen* vt (даставіць); übermítteln vt, áusrichten vt (прывітанне, словы і г. д.);

перадава́ць з рук у ру́кі (рэч, паперы і г. д.) áushändigen vt;

перадава́ць прывіта́нне éinen Gruß bestéllen [áusrichten, überbríngen*];

перадава́ць дале́й wéitergeben* vt; wéiterreichen vt;

перадава́ць на захава́нне in Verwáhrung gében*; (што-н з пакалення ў пакаленне) tradíeren;

2. (узнавіць) wíedergeben* vt;

3. разм (па радыё) übertrágen* vt, sénden vt, dúrchgeben* vt, bríngen* vt;

4. (паведаміць) mítteilen vt; mélden vt;

5. разм (даць больш, чым патрэбна) zu viel gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

заключэ́нне н

1. (выснова) Schlússfolgerung f -, -en, Schluss m -es, Schlüsse;

2. (спецыяліста) Gútachten n -s, -;

заключэ́нне аўды́тара [рэвізо́ра] Bestätigungsvermerk m -(e)s, -e; Befúnd m -es, -e (часцей мед);

абвінава́ўчае заключэ́нне юрыд Ánklageschrift f -, -en;

медыцы́нскае заключэ́нне ärzliches [medizínisches] Gútachten; ärztliches Attést;

заключэ́нне э́кспертаў Sáchverständigengutachten n;

даць заключэ́нне ein Gútachten ábgeben*, begútachten vt;

3. (дагавора) Ábschluss m -es, -schlüsse;

заключэ́нне мі́ру Fríedensschluss m;

заключэ́нне шлю́бу Éheschließung f -, -en;

заключэ́нне дагаво́ра Vertrágsabschluss m;

заключэ́нне здзе́лкі Geschäftsabschluss m;

4. (заканчэнне) Schluss m;

сказа́ць у заключэ́нне ábschlíeßend ságen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

адбі́цца, адаб’ю́ся, адаб’е́шся, адаб’е́цца; адаб’ёмся, адаб’яце́ся, адаб’ю́цца; адбі́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Тое, што і адламацца, адкалоцца.

Ручка кубка адбілася.

2. Даць адпор, абараніцца; вызваліцца; пазбавіцца.

А. ад ворага.

3. ад каго-чаго. Адстаць ад тых, з кім быў разам (разм.).

А. ў дарозе ад кампаніі.

4. ад каго-чаго. Парваць сувязь з кім-, чым-н., перастаць рабіць што-н., займацца чым-н. (разм.).

А. ад дому.

А. ад вучобы.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сустрэўшы на шляху перашкоду, змяніць свой напрамак на другі, адваротны (пра гукі, прамяні і пад.).

Крык адбіўся рэхам у гарах.

6. Адлюстравацца на гладкай, бліскучай паверхні.

Дрэва адбілася ценем у вадзе.

7. перан. Адлюстравацца ў вобразах, паняццях.

У лірыцы адбілася жыццё людзей.

8. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Атрымаць вонкавае праяўленне, выявіцца (пра пачуцці, стан і пад.).

Трывога адбілася на твары жанчыны.

9. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Выклікаць сабой якое-н. пачуццё; адазвацца; захавацца ў памяці.

Родныя далягляды навек адаб’юцца ў душы.

10. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), на кім-чым. Зрабіць уздзеянне, уплыў на каго-, што-н.

Цяжкая праца адбілася на здароўі.

11. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Пакінуць адбітак.

На пяску адбіліся сляды ног.

◊

Адбіцца ад рук — перастаць слухацца, падпарадкоўвацца.

|| незак. адбіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ша́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. Галаўны ўбор, звычайна цёплы, мяккі.

Зімовая ш.

2. перан. Тое, што мае форму купала.

Шапкі хвой.

Снегавыя шапкі дрэў.

3. Тое, што і шапачка (у 2 знач.).

Ш. баравіка.

4. Загаловак буйным шрыфтам, агульны для некалькіх артыкулаў у газеце, а таксама назва ўстановы-выдаўца, серыі і пад., якая змяшчаецца на тытульным лісце кнігі над загалоўкам (спец.).

Бюлетэнь выдаецца пад шапкай міністэрства.

5. Верхні брус над дзвярамі, акном для мацавання іх (спец.).

◊

Закідаць шапкамі — ужыв., калі выхваляюцца чым.-н. у знач.: лёгка адолець, перамагчы.

На разбор шапак (прыйсці, паспець, з’явіцца і пад.; разм.) — к канцу, калі ўсе разыходзяцца, усё скончылася.

На злодзеі і шапка гарыць — пра вінаватага ў чым-н. чалавека, які сам сябе выдае чым-н.

Па Сеньку і шапка — пра таго, хто не заслугоўвае лепшага.

Па шапцы даць каму (разм.) — выгнаць, зняць з работы.

Шапка валіцца (разм.) — пра што-н. надта высокае.

Шапка расце на галаве (разм.) — пра вялікі страх.

|| памянш. ша́пачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| зневаж. шапчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж. (да 1 знач.; разм.).

|| прым. ша́пачны, -ая, -ае (да 1 знач.) і ша́пкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

На шапачны разбор прыйсці, паспець і пад. (тое, што і на разбор шапак). Шапачнае знаёмства (выпадковае; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Übersicht

f -, -en

1) агля́д (über A – чаго-н.)

éine ~ über etw. gében* — даць агля́д чаго́-н.

2) від (über A – на што-н.)

3) гарызо́нт, кругагля́д

éine gewísse ~ háben — мець пэўны [даво́лі шыро́кі] кругагля́д

es fehlt ihm an ~ — у яго́ ву́зкі кругагля́д

sich (D) éine ~ verscháffen — скла́сці сабе́ (агу́льнае) уяўле́нне (аб чым-н.)

die ~ verlíeren* — згубі́ць [стра́ціць] арыента́цыю

die ~ ist erschwért — гэ́та абцяжа́рвае [ускладнце] арыента́цыю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

vórmachen

vt

1) прыла́дзіць, дапасава́ць (што-н. перад чым-н.)

den Ríegel an der Tür ~ — зачыні́ць дзве́ры на за́саўку

2) (j-m) пака́зваць (каму-н., як рабіць што-н.)

er máchte mir die Übung vor — ён паказа́ў мне, як выко́нваць практыкава́нне

3) (j-m) ашу́кваць, уво́дзіць у зман

wir wóllen uns doch nichts ~ lássen* — мы не паві́нны даць сябе́ падману́ць [уве́сці ў зман]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

определи́ть сов.

1. (выяснить, установить) вы́значыць, мног. павызнача́ць, устанаві́ць;

2. (очертить границы, пределы) акрэ́сліць;

3. (раскрыть содержание понятия) вы́явіць, вы́значыць; (дать формулировку, определение) даць азначэ́нне;

4. (назначить) вы́значыць, мног. павызнача́ць, прызна́чыць;

определи́ть су́мму вы́значыць су́му;

5. (обусловить) вы́значыць, абумо́віць;

6. (вынести решение) юр. пастанаві́ць; прысудзі́ць; (меру наказания) вы́значыць;

суд до́лжен определи́ть ме́ру наказа́ния суд паві́нен вы́значыць ме́ру пакара́ння;

7. (назначить на должность) уст., прост. прызна́чыць; (устроить) ула́дзіць;

8. (в школу и т. п.) адда́ць; см. определя́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уступи́ть сов.

1. (кого, что, кому, чему) уступі́ць;

уступи́ть ме́сто уступі́ць ме́сца;

уступи́ть па́льму пе́рвенства уступі́ць па́льму першынства́;

уступи́ть свои́ права́ уступі́ць свае́ правы́;

2. (поддаться) падда́цца (каму, чаму);

уступи́ть жела́нию падда́цца жада́нню;

3. (кому, чему, в чём) уступі́ць; саступі́ць; пераступі́ць; см. уступа́ть​ 3;

4. (продать) разг. прада́ць; (отдать дешевле) уступі́ць, саступі́ць, пераступі́ць;

уступи́ть това́р за полцены́ прада́ць тава́р за паўцаны́;

не уступи́ть ни копе́йки не ўступі́ць (не саступі́ць) ні капе́йкі;

◊

уступи́ть доро́гу уступі́ць (даць) даро́гу, саступі́ць з даро́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

wyraz, ~u

м.

1. слова;

wyraz wdzięczności — словы падзякі;

~y bliskoznaczne — блізказначныя словы; сінонімы;

2. выраз;

wyraz twarzy — выраз твару;

3. выражэнне; выяўленне;

dać wyraz oburzeniu — даць волю абурэнню; выказаць абурэнне;

4. мат. член;

nad wyraz — невыказна; невымоўна;

ostatni wyraz — апошняе слова; найноўшае дасягненне;

łączę ~y szacunku ... — з павагай ... (ветлівая формула заканчэння ліста)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)