ка́яцца, ка́юся, ка́ешся, ка́ецца; незак.

1. Прызнаваць сваю віну, памылку перад кім‑н. Каяцца ў сваіх памылках. □ На судзе .. [Міхалапіха] вельмі каялася, кляла сябе ўсякімі словамі і прасіла суддзяў, каб ёй болей далі... Лупсякоў. — Ад усёй душы каюся перад вамі, што спачатку не зусім верыў вам. Новікаў. // у знач. пабочн. ка́юся. Разм. Прызнаюся. — Каюся, — сам іншы раз выпіваў. Корбан.

2. Усвядоміўшы сваю памылку, шкадаваць аб зробленым. — Табе, Дамінік, трэба, памочнік... Ёсць у мяне на прыкмеце добры чалавек.. Вазьмі яго! Каяцца не будзеш... С. Александровіч. Размова ўсхвалявала і .. [Япукевіча], і ён цяпер каяўся, што гаварыў з Паходнем занадта рэзка. Хадкевіч.

3. Уст. Прызнавацца ў сваіх грахах, спавядацца ў царкве. Сярод многіх чутак была і такая: нейкая дзяўчына ў вёсцы нарадзіла дзіця і пайшла да ксяндза каяцца ў сваіх «грахах». Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́стра ​1, ‑а, н.

1. Адшліфаваная паверхня (шкла, металу), здольная даваць адбіткі тых прадметаў, якія знаходзяцца перад ёю, а таксама спецыяльна зроблены прадмет з такой паверхняй. Алёша спыніўся ў вестыбюлі перад вялікім люстрам і спачатку нават не пазнаў сябе. Васілевіч. // перан., чаго. Спакойная, гладкая паверхня вады. Нерухомае возера-старыца нібы застыла, ашклела, люстра яго з незвычайнай яскравасцю адбівала такія ж нерухомыя хмары і дубы. Шамякін.

2. перан.; чаго. Аб тым, што з’яўляецца адлюстраваннем якіх‑н. з’яў, працэсаў і пад.; адбітак. Паэзія, па думцы Купалы, павінна быць праўдзівым люстрам жыцця народа. Івашын.

3. Спец. Паверхня, плошча чаго‑н. Люстра гарэння. Люстра цыліндра.

лю́стра ​2, ‑ы, ж.

Падвесны асвятляльны прыбор з некалькімі крыніцамі святла (электралямпамі ці свечкамі) і аздобленай арматурай. Вялікая люстра пад столлю запалілася мяккім рассеяным святлом. Васілёнак.

[Фр. lustre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; незак.

1. Знаходзіцца ў вагальным руху, ад якога ўтвараюцца хвалі. Навокал аж да самага небасхілу неспакойна хвалявалася свінцовае мора. Бяганская. // перан. Знаходзіцца ў руху, падобным на хваляванне паверхні вады. Калі налятаў вецер, хвалявалася спелая пшаніца. Гурскі. Хвалююцца морам зялёным Ільны на палескім балоце. Калачынскі.

2. Перажываць хваляванне (у 2 знач.); непакоіцца. Седзячы перад сталом старшыні, Якім хваляваўся і не ведаў, як сказаць, чаго прыйшоў. Дуброўскі. Валя думала толькі пра Толю. Як перажывала яна і хвалявалася ўсе гэтыя дні за яго! Якімовіч. Алік хвалюецца. Ён насцярожана глядзіць на суддзю, кусае вусны, скупа і неахвотна адказвае на пытанні. Дадзіёмаў.

3. Выказваць незадаволенасць чым‑н., пратэст супраць чаго‑н. Натоўп хваляваўся на пляцы перад ратушаю. Чорны. Зал хваляваўся, трэба было пачакаць. Нарэшце супакоіўся, выгаварыўся. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

the

I [ðə] не пад на́ціскам пе́рад зы́чным; [ði:] перад гало́сным і пад на́ціскам

азнача́льны арты́кль

1) азнача́е не́шта до́бра вядо́мае або́ ўніка́льнае

the [ðə] prodigal son — блу́дны сын (біблі́йны)

the [ði:] Alps — А́льпы

the [ðə] sun — со́нца n.

the [ðə] moon — ме́сяц -а m.

2) пака́звае, што прадме́т ці асо́ба зьяўля́ецца найбо́льш адпаве́дным

He is the man for the position — Ён адпаве́дны чалаве́к на гэ́тае стано́вішча

3) азнача́е ча́стку це́ла

hang the head in shame — апусьці́ць галаву́ ад со́раму

4) пе́рад прыме́тнікам у ро́лі назо́ўніка

to visit the sick — наве́даць хво́рых

II [ðə]

adv.

1) у параўна́ньні з папярэ́днім ста́нам

He has been on vacation and looks the better for it — Ён быў у адпачы́нку і выгляда́е параўна́льна лепш

2) the… the… — чым… тым…

the more the merrier — чым больш, тым весяле́й

the sooner the better — чым хутчэ́й, тым лепш

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Béugung

f -, -en

1) згіна́нне

2) (vor D) схіле́нне (перад кім-н.)

3) грам. склане́нне, спражэ́нне

4) падпарадкава́нне (unter A – каму-н.)

5) тэх. вы́гін, вы́гіб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Front

f -, -en

1) фронт

2) строй, шэ́рагі

an der ~ — на фро́нце

in der ~ — у страі́

die ~ ábschreiten* — абхо́дзіць фронт

vor die ~ tréten* — стаць пе́рад стро́ем

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stack​2 [stæk] v.

1. скла́дваць у ку́чу або́ ў ко́пы; стагава́ць;

stack logs into piles скла́дваць дро́вы штабяля́мі

2. infml (against) падтасо́ўваць; стасава́цца;

The cards were stacked aga inst him. Усё было супраць яго.

3. эшалані́раваць самалёты пе́рад захо́дам на паса́дку

♦

stack one’s opponent on his shoulders палажы́ць апане́нта на абе́дзве лапа́ткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

biuro

biu|ro

н. бюро; аддзел; кантора; установа; офіс;

~ro notarialne — натарыяльная кантора;

~ro podróży — бюро падарожжаў;

po ~rze разм. пасля працы;

przed ~rem разм. перад працай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

яго́ны прыналежны займ, ужываецца толькі адносна адушаўлёных асобаў sein (перад наз); der [die, das] séine, der [die, das] séinige (без наз);

гэ́та яго́ная кні́га das ist sein Buch;

да́йце мне маю́ кні́гу, я вам дам яго́ную gében Sie mir mein Buch, ich gebe Íhnen sein(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стру́нка ж:

вы́цягнуцца ў стру́нку kérzengerade stehen*; stramm stehen*;

хадзі́ць у каго-н [пе́рад кім-н] па стру́нцы разм j-m Gehórsam [Fólge] léisten;

закрану́ць [зачапі́ць] чыю-н балю́чую стру́нку j-s wúnden Punkt berühren; an j-s schwáche Stélle rühren; gégen j-n vórgehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)