Крапа́к ’чалавек моцнага целаскладу’ (ТСБМ), ’моцнае яйцо’ (Мат. Гом.). Да крэпкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крутая́р ’лес на абрыве’ (Мат. Гом.). Да круты1 (гл.), яр (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крыво́к ’кулік’ (Мат. Гом.). Магчыма, так названы паводле «крывых скачкоў». Гл. крывы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куманёўка ’хустка’ (Мат. Маг.). Мабыць, да *кумачоўка ад кумач ’чырвоная баваўняная тканіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кі́паць ’кіпцюр, ногаць’ (Др.-Падб., Гарэц., Шат., Мат. Маг., Шпіл.). Гл. кіпець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кірку́н — назва птушкі (Мат. Гом.). Гл. кіркаць. Параўн. яшчэ літ. kirka ’чайка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ласцённік ’ласунчык’ (нараўл., Мат. Гом.). З рус. зах. і паўд. сластённик ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лашупа́йка ’лушпіна’ (нараўл., браг., Мат. Гом.). У выніку метатэзы з шалупайкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нехупа́вы ’непрыглядны, несамавіты’ (жлоб., Жыв. сл.), ’нясмелы, сарамяжлівы’ (Мат. Гом.). Гл. хупивы.⇉(

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ніссялю́ба ’неахвотна’ (жлоб., Мат. Гом.). Няясна; апошняя частка суадносіцца з любіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)