зна́чыць​II

1. (абазначаць) bedéuten vt, Bedéutung háben;

што гэ́та зна́чыць? was bedéutet [heißt] das?, was hat das zu bedéuten?, was soll das héißen;

гэ́та нічо́га не зна́чыць das hat nichts zu ságen, das tut nichts zur Sáche;

гэ́та што-н ды зна́чыць! das will schon (et)-was héißen!, das ist schon (et)was!;

2. (мець значэнне, сілу, вагу) wert sein, bedéuten vt, Éinfluss háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сле́дование ср.

1. (движение) прахо́джанне, -ння ср., рух, род. ру́ху м.; хада́, -ды́ ж., язда́, -ды́ ж.; накірава́нне, -ння ср.;

по пути́ сле́дования по́езда па шляху́ ру́ху цягніка́;

по́езд да́льнего сле́дования цягні́к далёкага накірава́ння;

2. (чему-л.) прытры́мліванне, -ння ср. (чаго); кірава́нне, -ння ср. (чым); насле́даванне, -ння ср. (чаму); слу́ханне, -ння ср. (чаго); выкана́нне, -ння ср. (чаго);

сле́дование пра́вилам прытры́мліванне (выкана́нне) пра́віл; см. сле́довать​ 2, 3.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

трава́ трава́, -вы́ ж.; (мн.: о лечебных травах — ещё) зёлкі, -лак мн.;

лече́бные травы ле́кавыя тра́вы, зёлкі;

богоро́дская трава́ бот. чабо́р;

◊

хоть трава́ не расти́ няха́й хоць воўк траву́ есць; хай бу́дзе, што бу́дзе;

трава́ траво́й трава́ траво́й;

бы́ло, траво́й поросло́ было́, ды сплыло́; было́, ды быллём парасло́;

худу́ю траву́ с по́ля вон благу́ю траву́ з по́ля вон;

ти́ше воды́, ни́же травы́ цішэ́й вады́, ніжэ́й травы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

молодо́й

1. прил., в разн. знач. малады́;

молодо́й ме́сяц маладзі́к;

2. сущ. малады́, -до́га м.;

◊

мо́лодо-зе́лено в знач. сказ. мо́лада-зе́лена;

из молоды́х да ра́нних з малады́х ды (але́) ра́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

отвраще́ние ср.

1. уст. (действие) адваро́чванне, -ння ср.; адхіле́нне, -ння ср., адвядзе́нне, -ння ср., адво́д, -ду м.; см. отвраща́ть;

2. (брезгливость) агі́да, -ды ж.;

пита́ть отвраще́ние га́дзіцца (чым-небудзь), адчува́ць агі́ду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

у́дочка ву́да, -ды ж.; ву́дачка, -кі ж.;

◊

заки́нуть у́дочку закі́нуць ву́ду (ву́дачку);

пойма́ть на у́дочку злаві́ць на ву́ду (ву́дачку);

попа́сться на у́дочку папа́сціся на ву́ду (ву́дачку);

смота́ть у́дочки скруці́ць (змата́ць) ву́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уны́ние ср. марко́та, -ты ж.; туга́, -гі́ ж.; сум, род. су́му м., сму́так, -тку м., журба́, -бы́ ж.; (скука) нуда́, -ды́ ж.;

впасть в уны́ние замарко́ціцца (затужы́ць, засумава́ць, засмуці́цца, зажуры́цца, занудзі́цца).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

кру́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены, прыгатаваны шляхам скручвання. Кручаная пража. Кручаныя дубцы.

2. Разм. Хворы на шаленства (пра жывёл). Кручаны сабака. // Нясталых, несур’ёзных паводзін (пра чалавека). — І скажыце, ці не дурны, ці не кручаны хлопец. Як да вайны трэба было ў школу хадзіць ды вучыцца, дык яго за кніжку не загнаць было. А цяпер дзень і ноч чытае. Арабей. Хлопцы пакеплівалі з Макара, расказвалі такое, ад чаго Макар чырванеў, згараў ад сораму і крыўды ды кляўся, што ніколі не гляне на кручаную няверную Ядвісю. Асіпенка.

3. перан. Няроўны, неспакойны, заблытаны. — Жыццё тваё, чалавеча... Якое яно.. нейкае кручанае. Дуброўскі.

4. Разм. З няроўнымі сцёбламі, касымі слаямі (пра дрэва, драўніну). Хмызняк быў нейкі нялюдскі: каравы, кручаны, цвёрды, як жалеза. Маўр. // Кучаравы, пакручасты (пра валасы).

•••

Кручаны мяч гл. мяч.

Кручаны ўдар гл. удар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́каць (род. ло́кця) м.

1. в разн. знач. ло́коть;

уда́рыць л. — уда́рить ло́коть;

падра́ны л. — рва́ный ло́коть;

2. (старинная мера длины) ло́коть;

◊ пачуццё ло́кця — чу́вство ло́ктя;

блі́зка л., ды не ўку́сіш — посл. бли́зок ло́коть, да не уку́сишь;

куса́ць (сабе́) ло́кці — куса́ть (себе́) ло́кти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

рай (род. ра́ю) м., прям., перен. рай;

◊ р. зямны́ — рай земно́й;

ра́да б душа́ ў р., ды грахі́ не пуска́юць — посл. рад бы в рай, да грехи́ не пуска́ют;

з мі́лым рай і ў будане́ — посл. с ми́лым рай и в шалаше́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)