Квасо́льнік ’лісце фасолі’, ’фасолевы суп’ (Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Шатал.). Гл. квасоль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́па ’кепка’ (Мат. Гом.). З рус. кепи, /солкаефранц. kepi (Шанскі, 2, 8, 121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клёкаць ’клекатаць’ (Мат. Гом.). Да клєка (гл.). Параўн. Трубачоў, Эт. сл., 9, 190.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клёп ’лязо касы пасля кляпання’ (Касп., Мат. Гом., Яруш.). Да кляпаць1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кна́цаць ’бегаць за дзяўчатамі’ (Мат. Гом.). Да гукапераймальнага кнацаць ’удараць’. Параўн. прыўдараць ’заляцацца ’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́нус ’капец’ (Мат. Гом.). З лац. conus праз рус. конус (Фасмер, 2, 315).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́шычак ’задняя лапка пчалы’ (Мат. Гом.). Параўн. карзіначка ’тс’. Да кош1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кра́ец ’акраец, луста, скіба’ (Нас., Др.-Падб., Гарэц., Бяльк., Мат. Маг.). Гл. краяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крапі́ўка ’высыпка на целе дзіцяці’ (Арх. ГУ, Сцяшк., Мат. Гом.). Да крапіва (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Но́ўды, ноўда ’часам, выпадкам’ (Бяльк., Мат. Маг.), ноўдыможа, магчыма’ (Яўс.). Гл. нойды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)