Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wínzerfest
n -(e)s, -e свя́та збо́ру вінагра́ду
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vóksfest
n -es, -e наро́днае свя́та, наро́дны фэст
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Fésttag
m -(e)s, -e свя́та, свято́чны дзень
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пра́знік ’свята’ (Нас.), пра́знікам ’на свята’ (брасл., Сл. ПЗБ), пра́знікаць ’святкаваць’ (Сцяшк. Сл.), ст.-бел.празникъ ’свята’ (1489 г.), празноватъ ’святкаваць’. З ц.-слав.праздникъ, утворанага на базе праздьнъ < прасл.*porzdьnъ, параўн. ст.-бел.празный ’свабодны, пусты, парожні’, сучаснае гл. парожні. Выпадзенне д у групе ‑здн‑ (< здьн‑) адбылося на ўласнабеларускай глебе (Карскі, 1, 352). Балгарскую словаўтваральную паралель дэманструе празникувам ’святкаваць’. Падрабязна аб семантыцы гл. яшчэ Тапароў, Этимология–1986–1987, 47 і наст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыхарашы́ццасов., разг.
1. принаряди́ться; прихороши́ться;
2. (стать нарядным) приукра́ситься;
ву́ліцы ~шы́ліся да свя́та — у́лицы приукра́сились к пра́зднику
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БАГА́Ч,
1) старадаўняе земляробчае свята беларусаў, што спраўлялася пасля заканчэння жніва. З пашырэннем хрысціянства багач быў прымеркаваны да свята нараджэння Божай Маці (8 верасня с. ст.), якая лічылася заступніцай ураджаю.
2) Сімвал свята багач — сявенька з жытам ці пшаніцай і васковай свечкай (збожжа вымалочвалі з 1-га зажыначнага снапа і зносілі па жменьцы з кожнага двара). З багачом абходзілі ўсе двары ў вёсцы, а потым ставілі ў хаце пэўнага гаспадара і пакідалі да наступнага жніва. Паводле нар. павер’яў, багач забяспечваў дому багацце і шчасце.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
усенаро́дны, ‑ая, ‑ае.
Які належыць усяму народу, ахоплівае ўвесь народ. Усенароднае свята. Усенароднае сацыялістычнае спаборніцтва.// Такі, у якім удзельнічае ўвесь народ. Ахова прыроды — справа ўсенародная.«Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ша́бас, ‑у; м.
1. Суботні адпачынак, суботняе свята, прадпісанае яўрэйскай рэлігіяй. Шабас быў якраз, субота, — Грэх жа брацца га работу.Крапіва.
2. Тое, што і ша́баш.
[Стараж.-яўр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)