уранагра́фія, ‑і, ж.

Уст. Апісанне зорнага неба, бачных простым вокам зорак і сузор’яў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

błękit, ~u

м.

1. блакіт; сіні колер;

2. небасхіл; неба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

starry

[ˈstɑ:ri]

adj.

сьве́тлы ад зор; усе́яны зо́ркамі, зо́рны

a starry sky — зо́рнае не́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

зацямні́цца, ‑ніцца; зак.

1. Стаць цёмным. Неба зацямнілася.

2. Страціць выразнасць; памуціцца. Свядомасць зацямнілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́лічнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць велічнага. Урачыстай велічнасцю і патаемнасцю павявала ад начнога неба. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сле́пкасць, ‑і, ж.

Абл. Уласцівасць слепкага; асляпляльнасць. Неба — напружанае, бясконцае — трымціць пякельнай слепкасцю. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасве́чваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. прасвяціць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Свяціцца праз што-н.

Сонца прасвечвае паміж стваламі дрэў.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Віднецца праз што-н.

Праз кроны дрэў прасвечвае неба.

Праз яго цікаўнасць прасвечваў недавер (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ве́ртэкс

(лац. vertex = цэнтр павароту неба)

пункт нябеснай сферы, да якога пераважна накіраваны ўласныя рухі зорак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

betoken [bɪˈtəʊkən] v. lit. азнача́ць, пака́зваць, быць прыкме́тай;

A clear blue sky is betokening a fine day. Яснае блакітнае неба прадказвае добрае надвор’е.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

забурэ́цца, ‑эецца; зак.

Разм. Тое, што і забурэць. Падымаешся, каліна ўсходзе толькі забурэецца неба. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)