tilt
[tɪlt]
1.
v.t.
нахіля́ць, схіля́ць
2.
v.i.
1) пахіля́цца, нахіля́цца; касі́цца
2) біцца дзі́дамі, змага́цца ў турні́ры
3.
n.
1) нахі́л, схіл -у m.; спад -у m.
2) суты́чка f.
•
- at full tilt
- tilt at
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
безнадзе́йны, ‑ая, ‑ае.
Які не пакідае надзеі, не дазваляе разлічваць на добры канец або паляпшэнне чаго‑н. Людзям ўласціва змагацца і перамагаць нават там, дзе справа здаецца безнадзейнай. Місько. І паўстаюць з руінаў безнадзейных Кварталы новых гмахаў-камяніц. Танк. // Які страціў сілы і здольнасці перамяніцца; прапашчы. Пісьменнік ніколі не закрэслівае чалавека як істоту цалкам адмоўную, безнадзейную, знаходзячы і ў характарах намаляваных ім адмоўных герояў штосьці добрае, чалавечае. Навуменка. // Які вырашае адсутнасць надзеі. Шафёр пабег, пазвоньваючы бляшанкай, і ўсе тыя байцы, што сядзелі на бартах, праводзілі яго сумнымі безнадзейнымі позіркамі. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sword [sɔ:d] n. меч; ша́бля; шпа́га; рапі́ра; ша́шка;
draw the sword выма́ць меч, ша́блю; пачына́ць вайну́;
sheathe the sword укла́дваць меч у но́жны; канча́ць вайну́;
cross the swords скрыжава́ць мячы́; змага́цца
♦
put smb. to the sword lit. знішча́ць каго́-н.;
a/the sword of Damocles lit. дамо́клаў меч
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
scramble
[ˈskræmbəl]
1.
v.i.
1) узьбіра́цца; праціска́цца
2) змага́цца, ту́зацца
The boys scrambled to get the football — Хлапцы́ піха́ліся, каб схапі́ць мяч
2.
v.t.
1) зьбіра́ць, калекцыянава́ць без сыстэ́мы
2) пячы́ яе́чню-баўту́шку
3.
n.
бо́йка, тузані́на f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
strive
[straɪv]
v.i. strove or strived, striven, striving
1) мо́цна стара́цца, імкну́цца дасягну́ць
strive for self-control — стара́цца авало́даць сабо́ю
Always strive forward — Заўсёды імкні́ся напе́рад
2) змага́цца
The swimmer strove against the tide — Плыве́ц змага́ўся з плы́ньню
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wolf1 [wʊlf] n. (pl. wolves) воўк;
cry wolf падніма́ць фальшы́вую трыво́гу
♦
keep the wolf from the door перабіва́цца, перакі́двацца; змага́цца з бе́днасцю;
a wolf in sheep’s clothing воўк у аве́чай шку́ры;
a wolf may lose his teeth, but never his nature воўк ко́жны год ліня́е, але́ но́раву не мяня́е
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Барані́ць (БРС, Шат., Касп., Гарэц., Мал., Нас.). Рус. (ст.) (о)борони́ть, укр. борони́ти, польск. bronić, чэш. brániti, ст.-слав. бранити, балг. бра́ня, серб.-харв. бра́ити. Прасл. borniti bornʼǫ ’бараніць’. Вытворнае ад прасл. bornь ’вайна, барацьба, абарона; зброя’ (рус. бо́ронь ’барацьба, перашкода’, ст.-слав. брань ’бітва, бой’, балг. (ст.) бран, серб.-харв. бра̑н (ж.) ’бой’, славен. brȃn (ж.) ’абарона’, чэш. braň ’зброя’, польск. broń ’зброя’ і г. д.), якое паходзіць ад *borti, *borʼǫ ’змагацца’ (гл. бароцца). Фармальна бліжэй да слав. bornь стаіць літ. barnìs сварка, лаянка’ (балта-слав. *barni‑ сварка, барацьба’; Траўтман, 27). Літ-py далей гл. пад баро́цца. Параўн. яшчэ Махэк₂, 64 (дэталёва марфалогія), які, аднак, (там жа, 61) знаходзіць роднаснасць з ірл. fó‑bairim ’нападаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Век ’жыццё, вечнасць, час і да т. п.’ Ст.-рус. вѣкъ ’тс’, рус. век, укр. вік, польск. wiek, чэш. věk, ст.-слав. вѣкъ, балг. век, серб. ве̑к і г. д. Прасл. *věkъ ’век, жыццё, вечнасць і г. д.’ (з даўняга *voi̯kos, а гэта аблаутная форма да і.-е. *u̯ei̯k‑ ’сіла, выяўляць сілу’, літ. viẽkas ’сіла, жывучасць, жыццё’, veĩkti ’штосьці рабіць, працаваць’, véikus ’хуткі’, vỹkis ’жыццё, жывасць’, vikrùs ’бадзёры’, лац. vincere ’перамагаць’, ст.-ісл. veig ’сіла, моцнасць’, vīg ’барацьба’, гоц. weihan, ст.-в.-ням. wīgan ’змагацца’. Сюды прасл. *věčьnъ ’вечны’ (ст.-рус. вѣчьныи, бел. ве́чны, рус. ве́чный, укр. ві́чний, польск. wieczny, чэш. věčný, ст.-слав. вѣчьнъ, балг. ве́чен, серб. ве̏чан і г. д.). Гл. Фасмер, 1, 286.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бі́цца, б’ю́ся, б’е́шся, б’е́цца; б’ёмся, б’яце́ся, б’ю́цца; бі́ся; незак.
1. Наносіць пабоі адзін аднаму, распачынаць бойку.
Хлапчукі б’юцца.
2. Весці бой, змагацца.
Б. з ворагам.
3. Ударацца аб што-н., у што-н.
Б. аб сцяну.
4. Калаціцца, кідацца.
Б. ў знямозе.
5. без дап. Пульсаваць (пра сэрца, кроў).
Сэрца б’ецца.
6. перан., над чым, з кім-чым і без дап. Прыкладаць намаганні для дасягнення чаго-н.
Б. над рашэннем задачы.
7. Разбівацца (пра шкло, посуд).
Крышталь б’ецца.
◊
Біцца аб заклад (разм.) — ісці ў заклад з кім-н. на грошы або на што-н. іншае.
Біцца як рыба аб лёд (разм.) — без выніку і плёну намагацца, старацца, шукаючы выйсце з бядоты.
|| зак. пабі́цца, -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; -бі́ся (да 1—3, 5 і 7 знач.).
|| наз. біццё, -я́, н. (да 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
combat
[ˈkɑ:mbæt]
1.
n.
бой -ю m., бі́тва f.
a single combat — двубо́й -ю m.
2.
adj.
баявы́, пахо́дны, страявы́
combat company —
а) ро́та ў баявы́м пара́дку
б) сапёрная ро́та
combat boots — пахо́дныя бо́ты
3. [kəmˈbæt]
v.
бі́цца; ваява́ць; змага́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)