Страм ‘сорам’ (Бяльк. , Жд. 2, Мат. Маг. , Шатал. , Юрч. ; віц. , маг. , брэсц. , гом. , ЛА , 3), сюды ж страмі́ ць ‘сарамаціць’ (Ян. , Нар. Гом. , ТС ), ‘знеслаўляць’ (Бяльк. ; брасл. , Сл. ПЗБ ), страмі́ цца ‘саромецца’ (ТС , Бяльк. ; ашм. , швянч. , лаг. , Сл. ПЗБ ), ‘сарамаціцца’ (Бяльк. , Сл. ПЗБ ), стра́ мно ‘сорамна’ (ТС ), страмны́ ‘бессаромны’ (Мат. Гом. ), страмні́ к ‘бессаромнік’ (Ян. ), страмці́ ць экспр. ‘гаварыць недарэчнае’ (Сл. ПЗБ ), страмо́ цыя ‘сорам’ (драг. , Нар. словатв. ). Параўн. укр. страм ‘сорам’, рус. дыял. страм . У беларускай, відаць, з царкоўнаславянскай, параўн. ц.-слав. , ст.-слав. срамъ ‑т‑ , што магло адбыцца яшчэ ў царкоўнаславянскай, паколькі гэтая з’ява (стр < ср ) мае ўніверсальны характар у гаворках ваколіц Салуні (параўн. Младэнаў , БЕ , 27, 6, 471–473). Гл. таксама срам .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Wá hrheit
f -, -en пра́ ўда
hí nter die ~ kó mmen* — даве́ дацца пра́ ўду
um die ~ zu sá gen — па пра́ ўдзе ка́ жучы
bei der ~ blé iben* — гавары́ ць пра́ ўду, прытры́ млівацца пра́ ўды
es mit der ~ nicht so gená u né hmen* — не на́ дта прытры́ млівацца пра́ ўды
der ~ die É hre gé ben* — адда́ ць нале́ жнае і́ сціне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bębnić
bębn|ić
незак.
1. барабаніць; біць у барабан;
2. разм.
~ić na fortepianie — тарабаніць на піяніна;
3. разм. гаварыць ; паўтараць; бубнець; разносіць (весткі, навіны
o zdarzeniu ~ą w całym mieście — пра здарэнне гаворыць увесь горад
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
каза́ ць (расказваць , гаварыць á gen, (dass)…, erzählen, (dass)…
каза́ ць пра́ ўду á hrheit sá gen [spré chen* ];
ка́ жуць, што…
◊
караце́ й ка́ жучы á gt; um es kurz zu má chen;
шчы́ ра ка́ жучы é hrlich [ó ffen] gesá gt;
памі́ ж намі ка́ жучы ú nter uns gesá gt;
папра́ ўдзе ка́ жучы é hrlich gesá gt; um é hrlich zu sein;
ула́ сна ка́ жучы é igentlich;
не ка́ жучы ўжо́ пра é igen von (D é ige denn (толькі ў сказах з адмоўем )
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
snarl
I [snɑ:rl]
1.
v.i.
1) гы́ ркаць, шчэ́ рыць зу́ бы (пра саба́ ку)
2) свары́ цца, гы́ ркаць
to snarl to each other — гы́ ркаць, гру́ ба й зласьлі́ ва гавары́ ць адзі́ н да аднаго́
2.
n.
гы́ рканьне n.
II [snɑ:rl]
1.
n.
1) блытані́ на f. о́ смы pl. о́ ў)
2) заблы́ танасьць f. а́ ньне n. а́ дак -ку m.
2.
v.t.
1) блы́ таць (ні́ ткі, валасы́ )
2) прыво́ дзіць у замяша́ ньне, непара́ дак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hum
[hʌm]
1.
v., (-mm-)
1) гудзе́ ць; гусьці́ (як пчо́ лы, машы́ на)
2) мы́ каць, неразбо́ рліва або́ з запі́ нкамі гавары́ ць
3) напява́ ць (бяз сло́ ваў)
4) informal а́ ць бурлі́ вую дзе́ йнасьць
He makes things hum — У яго́ пра́ ца кіпі́ ць
2.
n.
1) гудзе́ ньне n. о́ лаў)m. е́ ньне самалёта
2) гул -у m. о́ раду)
3) напява́ ньне
3.
interj.
гм! (выка́ звае недаве́ р, сумне́ ў, іро́ нію)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
trifle
[ˈtraɪfəl]
1.
n.
1) дро́ бязь, драбяза́ f.
2) мала́ я ко́ лькасьць, кры́ шка
3) бе́ сцань f.
bought (sold) for a trifle — ку́ плены (прада́ дзены) за бе́ сцань
2.
v.i.
1) гавары́ ць , ста́ віцца несур’ёзна, лёгкаду́ мна
Don’t trifle with serious matters — Не жарту́ й з пава́ жнымі спра́ вамі
2) гуля́ ць, забаўля́ цца чым
3) марнава́ ць, марнатра́ віць
She had trifled away the whole morning — Яна́ змарнава́ ла ўсю́ ра́ ніцу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
get around
а) гл.
б) ашука́ ць, абдуры́ ць; зла́ дзіць шту́ ку каму́
get around to — знайсьці́ час на што
get at —
а) прыбы́ ць куды́ , дабра́ цца
б) даве́ дацца, зразуме́ ць
I cannot get at the meaning — Я не магу́ зразуме́ ць значэ́ ньня
в) гавары́ ць , кірава́ ць гу́ тарку на што
What are you trying to get at? — Што вы хо́ чаце гэ́ тым сказа́ ць?
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tell [tel] v. (told)
1. гавары́ ць , каза́ ць; раска́ зваць, апавяда́ ць;
tell smb. a lie хлу́ сіць каму́ -н.
2. зага́ дваць, распараджа́ цца
3. адро́ зніваць, распазнава́ ць
4. (on/upon) адбіва́ цца (на)
♦
tell me another! infml э́ што ска́ жаш! (я не веру );
tell tales (about smth. /on smb. ) BrE о́ дзіць плёткі (аб чым-н. /кім-н. );
to tell the truth infml а́ ўду ка́ жучы;
you can never tell/there’s no telling/who can tell? хто ве́ дае?
tell off [ˌtelˈɒf] phr. v. infml а́ ць, прабра́ ць; абла́ яць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пахо́ дзіць , ‑ходжу, ‑ходзіш, ‑ходзіць; незак. , з каго-чаго , ад каго-чаго .
1. Належаць па нараджэнню да якога‑н. класа, нацыі, народнасці і пад.; весці ад каго‑н. сваё паходжанне. Лабановіч паходзіць з беднай сялянскай сям’і. Пшыркоў . Драздовіч сам паходзім са шляхты, але не выхваляўся гэтым. Машара .
2. Узнікаць, утварацца ад чаго‑н. Як вядома, назвы многіх гарадоў паходзяць ад назваў рэчак, на якіх яны стаялі. Штыхаў . Атрымалася аповесць з дзіўнай назвай [«Апошні зверыядавец»], што паходзіць ад мянушкі, якую мелі былыя выхаванцы кадэцкага корпуса. Кучар .
3. на каго-што . Быць падобным да каго‑, чаго‑н. [Васіль] ва ўсім стараўся паходзіць на дарослага, пераймаў павольныя рухі бацькі Мірона, яго манеру гаварыць , трымацца з людзьмі. Лынькоў . [Аня] паходзіла больш на нязграбнага хударлявага падлетка, чым на дарослую дзяўчыну. Васілевіч .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)