штрых, ‑а, м.

1. Тонкая, кароткая лінія, рыска (малюнка, чарцяжа, партрэта, карціны і пад.). [Рамір] адбегся ад планшэта, .. шырока ўзмахнуў рукой; Вера ведала, што ён зрабіў першы штрых. Асіпенка.

2. перан. Асобны момант, характэрная рыса, падрабязнасць чаго‑н. Варты ўвагі і некаторыя штрыхі, што характарызуюць паасобныя асаблівасці даўніх народных звычаяў паўночнага Палесся. Ліс. Байку Крапівы жывіла жыццё, канкрэтная рэчаіснасць — яна давала не толькі тэмы, вобразы, але асобныя штрыхі, дэталі. Гілевіч.

[Ням. Strich.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ту́ліка ‘дэталь калаўрота — кавалачак скуры з адтулінай, куды ўстаўляецца жалезны шпянёк з адтулінай, праз якую праходзіць спрадзеная нітка, перш чым яна трапіць на шпульку’ (гом., Шатал.), тулі́ка ‘тс’ (Уладз.; малар., Сл. Брэс.). Параўн. рус. тули́ка ‘кавалачак скуры з адтулінай, праз якую праходзіць спрадзеная нітка перш чым трапляе на шпульку’, славен. tulika ‘шпулька ў калаўроце’. Лічыцца таго ж паходжання, што і тулейкі (гл.); іншая назва дэталі калаўрота — тру́бка ‘металічная пласцінка з дзірачкай, праз якую праходзіць нітка і далей накручваецца на шпулю’ (Трух.), што, магчыма, сведчыць пра сувязь з ням. Tülle ‘трубка (падсвечніка), утулка, насадка’ як тэхнічным тэрмінам, адносна ролі якога ў якасці магчымага этымона групы слоў з зыходным тул2 выказваюцца процілеглыя меркаванні, гл. Шустар-Шэўц, 1557 (магчымая крыніца некаторых слоў), Махэк₂, 648 (паходзіць са славянскіх моў), Сной у Бязлай, 4, 246 (выпадковае падабенства да славянскіх слоў).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хвати́ться сов., разг.

1. (схватиться) хапі́цца; ухапі́цца; см. хвата́ться;

2. (обнаружить исчезновение чего-л.) хапі́цца; (начать искать) пача́ць шука́ць; (заметить пропажу) заўва́жыць; (оглядеться) агле́дзецца; (спохватиться) схамяну́цца; (броситься искать) кі́нуцца;

ты, смотри́, прово́рнее, что́бы не хвати́лись ты, глядзі́, хутчэ́й, каб не хапі́ліся (не заўва́жылі, не агле́дзеліся, не схамяну́ліся);

она́ хвати́лась су́мки яна́ пачала́ шука́ць су́мку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

social

[ˈsoʊʃəl]

1.

adj.

1) грама́дзкі; сацыя́льны

social insurance — сацыя́льнае страхава́ньне

social problems — сацыя́льныя прабле́мы

2) тавары́скі

a social club — клюб для тавары́скіх мэ́таў

She has a social nature — Яна́ ма́е тавары́скую нату́ру

3) сацыялісты́чны

2.

n.

сябро́ўская збо́рка, вечары́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rave

[reɪv]

1.

v.i.

1) гарла́ніць, крыча́ць разью́шана

2) гавары́ць зь вялі́кім запа́лам; мо́цна захапля́цца

She raved about the book — Яна́ захо́плена раска́звала пра кні́жку

2.

n.

1) шале́нства n., разью́шанасьць, лю́тасьць f.

2) вялікае ўзбуджэ́ньне, празьме́рнае расхва́льваньне або́ захапле́ньне

- rave reviews

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

almost

[ˈɔlmoʊst]

adv.

ама́ль, блізу́, ма́ла не, бяз ма́ла, блі́зка што, ле́дзь не

I almost got lost in the forest — Я ма́ла не заблудзіўся ў ле́се

almost never — ама́ль ніко́лі

She has almost no hope — Яна́ ама́ль ня ма́е нія́кае надзе́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

undertake

[,ʌndərˈteɪk]

1.

v.t.

1) пачына́ць, распачына́ць

2) стара́цца, намага́цца

to undertake the impossible — бра́цца за немагчы́мае

3) бра́цца

She undertook the feeding of my dogs — Яна́ ўзяла́ся кармі́ць маі́х саба́каў

2.

v.i.

распачына́ць, выбіра́цца

to undertake a journey — вы́брацца ў падаро́жжа

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

velvet

[ˈvelvɪt]

1.

n.

1) аксамі́т, мо́шаст -у m.

2) Sl. чы́сты прыбы́так або́ вы́йгрыш

3) Sl. гро́шы, вы́йграныя ў аза́ртнай гульні́

2.

adj.

машасто́вы, аксамі́тны

She has a velvet hat — Яна́ ма́е аксамі́тны капялю́ш

velvet petals — машасто́выя пялёсткі

- play on velvet

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

przypominać

przypomina|ć

незак. 1 komu o czym напамінаць; нагадваць каму аб чым;

2. kogo/co нагадваць што/каго;

~ć bardzo siostrę — вельмі нагадваць сястру;

przypominać mi swoją matkę — яна нагадвае мне яе маці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уніка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. чаго. Пазбягаць чаго‑н., ухіляцца ад чаго‑н. Я не раз здзіўляўся, як спрытна ўнікалі шафёры амаль непазбежных аварый. Мележ.

2. чаго. Ухіляючыся, пазбягаць чаго‑н. Калі праўду казаць, дык Яўген і ўнікаў тых заданняў, якія былі звязаны з паездкамі ў родныя мясціны. Сабаленка. Але ў размове ўжо [Зося і Паходня] не закраналі таго, аб чым толькі што гаварылі і што патрабавала яснасці. Абое баяліся і знарок унікалі яе — няхай яна акрэсліцца як-небудзь пазней, ці варта спяшацца!.. Хадкевіч. // Устрымлівацца ад чаго‑н. Насця была здзіўлена пераменай у паводзінах мужа, але цярпліва маўчала. Яна ўнікала лаянак. Сіняўскі. // Ратавацца ад чаго‑н., мінаць што‑н. Сабака сарамяжа павільваў хвастом, быццам сказаць хацеў: — Бывае ж такі выпадак, што як ні ўнікаеш, а ўсё ж спатыкаешся. Мурашка.

3. каго-чаго. Стараюцца, не жадаць сустракацца з кім‑, чым‑н. Кінуўшы мужа, Марына Паўлаўна як мага старалася ўнікаць з ім сустрэчы. Зарэцкі. [Тапурыя:] — Пачаў я ўнікаць людзей, і нейкі час як бы хвароба ў мяне такая была: дрэнна мне пры людзях! Самуйлёнак. Непакоіла няпэўнасць адносін з Ленай. Чаму дзяўчына ўнікае яго [Андрэя]? Няўжо яна пагарджае ім? Сапрыка. // ад каго. Быць заўважаным, убачаным. Так, глытаючы слёзы, прыўды, разважае Алена. Ад Ганькі не ўнікае матчын настрой. Васілевіч.

4. у што. Удумвацца, імкнуцца зразумець сутнасць чаго‑н. Віктар учытваўся, унікаў у змест. І раз, і другі прабягаў вачыма напісанае. Паўлаў. Толькі там, пад зямлёю, калі сачыў за працай Сапегі, унікаў у складаныя яе дэталі, ён [Савіцкі] перайначваўся. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)