überbíeten

*

1.

vt

1) прапанава́ць [дава́ць] больш высо́кую цану́ (чым хто-н.)

j-n mit [um] húndert Éuro ~ — даць на сто е́ўра бо́лей, чым хто-н.

2) перавыша́ць, перавыко́нваць (план, норму)

éinen Rekórd ~ — пале́пшыць рэко́ры́

2.

~ sich перасягну́ць само́га сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Überblick

m - es, - e

1) від (über A – на што-н.)

2) агля́д, рэзюме́, агу́льнае ўяўле́нне на што-н.

éinen geráfften ~ über etw. (A) gében* — даць сці́слы [каро́ткі] агля́д чаго́-н.

es fehlt ihm an ~ — у яго́ ву́зкі кругагля́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tee

m -s, -s чай, гарба́та

éine Tásse ~ — ку́бак гарба́ты

stárker ~ — мо́цная гарба́та

den ~ zíehen lássen* — даць настая́цца гарба́це

◊ ábwarten und ~ trínken! — разм. (кры́ху) больш цярпе́ння!

im ~ sein — разм. быць пад му́хай

séinen ~ háben [kríegen] — атрыма́ць ад варо́т паваро́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hölle

f -, -n

1) пе́кла

2) запе́чча

j-m die ~ heiß máchen — разм. даць ды́хту каму́-н.

◊ dort ist die ~ los — там сам чорт нагу́ зло́міць

j-m das Lében zur ~ máchen — ператвары́ць чыё-н. жыццё ў пе́кла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ве́ра в разн. знач. ве́ра, -ры ж.;

ве́ра в себя́ ве́ра ў сябе́;

ве́ра в бо́га ве́ра ў бо́га;

не дава́ть ве́ры кому́-л., чему́-л. не дава́ць ве́ры каму́-не́будзь, чаму́-не́будзь, зняве́рвацца ў кім-не́будзь;

◊

служи́ть ве́рой и пра́вдой служы́ць ве́рай і пра́ўдай;

дать на ве́ру даць напаве́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обма́н м.

1. (ложь) падма́н, -ну м., хлусня́, -ні́ ж.;

2. (мошенничество) ашука́нства, -ва ср., падма́н, -ну м.;

◊

ввести́ в обма́н уве́сці ў падма́н, ашука́ць, падману́ць;

впасть в обма́н упа́сці ў падма́н, ашука́цца, падману́цца;

да́ться в обма́н даць сябе́ ашука́ць (падману́ць);

обма́н чувств падма́н пачу́ццяў;

обма́н зре́ния падма́н (ілю́зія) зро́ку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адазва́цца, адзавуся, адзавешся, адзавецца; адзавёмся, адзавяцеся; зак.

1. Адказаць на кліч, адгукнуцца. — Ці ты помніш той бор, Дзе я клікаў цябе, А ты моўчкі пайшла, Адазвацца, хоць блізка была, Не змагла? Куляшоў. Сеўшы ў човен хісткі, Я ізноў гукаю: — Дзе ты? Адзавіся! Я даўно шукаю. Гілевіч. // перан.; на што і без дап. Аднесціся спачувальна да чаго‑н.; адказаць якім‑н. пачуццём на што‑н. Адазвацца на заклік. Адазвацца на просьбу. □ Сэрца яго [Мікалая] адазвалася радасным стукам. Дамашэвіч.

2. Падаць голас, абазвацца. Патапчык ехаў сабе наперадзе і нават ні разу не адазваўся. Чарнышэвіч.

3. Прагучаць у адказ на які‑н. гук, удар. Ледзь чутным трымценнем яму [матору] адазвалася ў вокнах шыбы. Карпаў. // Адбіцца (пра гукі). Уздоўж ракі імклівым віхрам пракацілася рэха і адазвалася недзе далёка ў лесе. Кулакоўскі.

4. чым, у кім-чым. Выклікаць сабою якое‑н. пачуццё, адчуванне і пад. Смерць Хвядоса Шынклера адазвалася вялікім болем у сэрцах тых, хто асабіста ведаў яго, хто быў звязаны з ім ніцямі дружбы. Арабей.

5. Выказаць сваю думку аб кім‑, чым‑н., даць ацэнку каму‑, чаму‑н. Мікола, каб неяк выклікаць юнака на шчырую гутарку, сам пачаў расказваць пра сябе. Пра сваю працу, пра сваю вышэйшую адукацыю, аб якой, магчыма, знарок адазваўся зняважліва, — гэта і запомніў Вадзім. Гаўрылкін.

6. Даць сябе адчуць, выявіцца. Адчувала.. [Люба] сябе, як разарваная на кавалкі.. Вельмі можа быць, што гэта адазвалася спрацаванасць. Чорны. [Паўлінка:] Памагаў [бацька], пакуль не ўбачыў, што трэба і дачкою памагчы, а як да гэтага стала даходзіць, вось у ім і адазвалася шляхецкая фанабэрыя. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і​II (узмацняльная часціца)

1. (таксама) auch;

і ў гэ́тым вы́падку auch in díesem Fall;

2. (яшчэ нават) sogár, nicht éinmal, sélbst;

ты і гэ́тага не ве́даеш? nicht einmal das weißt du?;

ён і гэ́тага не ве́дае sogar [selbst] er weiß es nicht;

ён і не паду́маў даць адка́з er dáchte gar nicht dáran zu antworten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прапанава́нне

1. гл прапаноўванне;

2. гл прапанова

2.прапанава́ць

1. vórschlagen* vt;

2. (даць на выбар, частаваць) ánbieten* vt; offeríeren vt (камерц);

3. (уносіць прапанову што-н зрабіць, тс кандыдатуру) beántragen vt;

4. (законапраект) vórlegen vt, unterbréiten vt;

прапанава́нне тост éinen Toast [to:st] [Trínkspruch] áusbringen* (за каго-н auf A);

прапанава́нне свае паслу́гі séine Díenste ánbieten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разво́д м

1. юрыд (мужа і жонкі) Schéidung f -, -en;

пада́ць зая́ву на разво́д die Schéidung beántragen;

даць разво́д in die Schéidung wílligen;

2. вайск Wáchauflösung f -, -en, Wáchaufzug m -(e)s, -züge; Wáchparade f -, -n;

3. с.-г. Áufzucht f -;

на разво́д zur Zucht;

4. (у розныя бакі) Trénnen n -s; Aus¦einánderbiegen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)