reasonable
[ˈri:zənəbəl]
adj.
1) разва́жны, разу́мны
2) памярко́ўны; справядлі́вы
3) недарагі́
The price of the dress is reasonable — Суке́нка не дарага́я
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Сту́ібень, сту́ібінь ‘не надта разумны; дурань’ (полац., Нар. лекс.), сту́іб, сту́ібень ‘няўклюдны, нязграбны, рагаты’ (“няйнакш некалі так называлі ідалаў ад стода”, Барад.). Відаць, сюды ж стаўбе́нь ‘ёлупень’ (Яўс.), ‘стоўб; маўчун’ (Мат. Маг. 2), ‘нейкі слуп (або ідал?)’ (мсцісл., З нар. сл.), магчыма, другасна збліжаныя з стоўб, гл. Няясна; гл. туебень.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Талкава́ць ’гутарыць, гаварыць; растлумачваць’ (ТСБМ), ’разважаць, доўга і шматслоўна даводзіць’: толкуе — німа чаго слухаць (Федар. 4, Цых.), толкова́ць ’размаўляць, абмяркоўваць’ (ТС), ст.-бел. толковати ’тлумачыць, гаварыць, казаць’ (КГС), сюды ж талкаві́та, талкаві́ста ’разумна, разважна’ (Мат. Маг., Юрч. Вытв.), талко́вы ’змястоўны, разумны, дзелавы, удалы’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Цых.). Да толк, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нявы́валака ’слабахарактарны, вялы чалавек’ (Мядзв.), ’нязграбны, гультаяваты чалавек’ (Мат. Маг.), ’не надта разумны’ (полац., Нар. лекс.), ’маруда’ (ушац., Нар. сл.), ’абыякавы да ўсяго’ (Жд. 2); рус. невыволока ’нялоўкі, непаваротлівы, тоўсты чалавек; неахайны чалавек’. Да валачыцца, параўн. ілюстрацыю да слова: Валачэцца, вох, і нявывалака ш (Мат. Гом.), першаснае значэнне, відаць, у ’дамасед’ (Касп.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мудрэ́ц, ‑раца, м.
1. Мудры, разумны чалавек. Многа ўсякіх падзей, змен адбылося на .. [Паўлавай] памяці, а цяпер ён стаіць як бы збоку ад усяго і са спакоем мудраца аглядае жыццё. Колас.
2. Іран. Пра таго, хто хітруе. Дырэктар, слухаючы Косцю, усё больш ды больш хмурыўся і дыміў. Потым з ноткай расчаравання ў голасе прамовіў: — Так вы ўсё і вырашылі? Мудрацы-ы! Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разу́мнік, ‑а, м.
Разумны, разважлівы чалавек. — Вядома таксама, што адзін дурань можа задаць столькі пытанняў, на якія не адкажуць сто разумнікаў. Навуменка. [Бабуля:] — А Туман наш — разумнік. Чуе разлуку. Увесь дзень не адыходзіць. Ні на крок. Шыловіч. // Разм. іран. Той, хто любіць разумнічаць, мудраваць, лічыць сябе разумнейшым за іншых. — Не трэба мне тваіх тлумачэнняў. Разумнік! Я сам бачу! Злазь з камбайна! — крычыць Яўмён. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
clever [ˈklevə] adj.
1. разу́мны, ке́млівы
2. таленаві́ты, здо́льны;
be clever at smth. до́бра, уме́ла рабі́ць што-н.
3. спры́тны, уме́лы, майстэ́рскі;
a clever workman уме́лы рабо́тнік
4. адмысло́ва/до́бра/па-майстэ́рску зро́блены
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
shrewd
[ʃru:d]
adj.
1)
а) разу́мны, з во́стрым прані́клівым ро́зумам; спры́тны
a shrewd businessman — спры́тны прадпрыма́льнік
б) a shrewd argument — тра́пны до́вад
2) дасьці́пны, во́стры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
смысл
1. (значение) сэнс, род. сэ́нсу м.;
2. (разум, способность) ро́зум, -му м.;
◊
в по́лном смы́сле сло́ва у по́ўным сэ́нсе сло́ва;
здра́вый смысл разу́мны сэнс (здаро́вы ро́зум).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
klug
a разу́мны, ке́млівы
daráus wérde ich nicht ~ — я гэ́тага не разуме́ю
◊ durch Scháden wird man ~ — на памы́лках ву́чацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)