сімфі́лы
(н.-лац. symphyla)
клас мнаганожак, якія пашыраны на ўсіх кантынентах, апрача Антарктыды; жывяцца гніючымі расліннымі рэшткамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сіндэсмі́я
(ад гр. syndesmos = звязка)
марскі малюск класа двухстворкавых, пашыраны ў Атлантычным акіяне, Чорным і Азоўскім морах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
та́ры
(груз. tari)
струнны шчыпковы музычны інструмент, пашыраны на Каўказе і ў Сярэд. Азіі; мае 11 струн.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ГЛЕБААПРАЦО́ЎЧЫЯ МАШЫ́НЫ,
машыны для апрацоўкі глебы. Найб. пашыраны: барана, валакуша, каток палявы, культыватар, лушчыльнік, пласкарэз-глыбокарыхліцель, плуг, рыхліцель, фрэза глебавая.
т. 5, с. 289
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Апу́ліцца ’стаяць (сядзець) у стане нерухомасці, абыякавасці і безжыццёвасці, нагадваючы хворую курыцу’ (Янк. II), апуліць ’аслабець’ (Гайдукевіч, Працы IM, 6, 58). Балг., мак. опули ’вытрашчыць (вочы)’, опулено ’пільна’ (глядзець), чэш. pouliti, славац. púliť, ’вытрашчаць (вочы)’, укр. випулити ’вытрашчыць’. Параўн. бел. пуля́ты такі, што мае вялікія вытрашчаныя вочы’ (Янк. Мат., 79). Праслав. *puliti, відаць, азначала ’высоўвацца, выпірацца, вытрашчацца’ і звязана з і.-е. коранем *pu‑, *pou‑, *peu‑, *phu‑ ’набухаць, надувацца, уздувацца’ (Покарны, 847), які быў пашыраны дэтэрмінатывам Бернекер, 1, 100; Махэк₂, 62, 76, 341; Фасмер, 1, 240; Супрун, Веснік БДУ, 1974, 2, 20–25.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гарпактыцы́ды
(н.-лац. harpacticoida)
атрад весланогіх ракападобных; пашыраны ў морах і прэсных вадаёмах; служаць ежай для многіх рыб.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гелікані́ды
(н.-лац. heliconidae)
сямейства матылькоў з яркім малюнкам на чорных крылах; пашыраны пераважна ў тропіках Паўд. Амерыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гемікруста́цэі
(ад гемі- + лац. crustata = малюскі, якія маюць панцыр)
клас вымерлых прымітыўных членістаногіх, якія былі пашыраны ў палеазоі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дыпластэмані́я
(ад дыпла + гр. stemon = аснова тканкі)
самы пашыраны тып будовы кветкі, які характарызуецца наяўнасцю двух колаў тычынак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ізатэ́цыум
(н.-лац. isothecium)
брыевы мох сям. лембафіліевых, які пашыраны ў Паўн. паўшар’і; скальны або эпіфітны (гл. эпіфіты).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)