ВА́ХМІСТР

(ням. Wachtmeister),

званне (чын) і пасада малодшага каманднага саставу ў кавалерыі і коннай артылерыі рус. арміі, а таксама жандармерыі. У інш. родах войск адпавядаў чыну фельдфебеля.

т. 4, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сакрата́рства, ‑а, н.

Выкананне сакратарскіх абавязкаў; пасада сакратара. [Мароз:] — Я вось пра што. Ты думаеш, што я так шкадую свайго сакратарства? Нялёгкі гэта кавалачак. Пасядзі, паспрабуй. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінеку́ра

(лац. sine cura = без клопату)

пасада, якая добра аплачваецца і не патрабуе асаблівых намаганняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Díenststellung

f -, -en

1) паса́да, ме́сца

2) службо́вая фу́нкцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

невялі́кі, -ая, -ае.

1. Малы па велічыні і памерах, нязначны па колькасці, нядоўгі (пра час).

Н. пакой.

Невялікая чародка качак.

Н. перапынак.

2. Нязначны па сіле, інтэнсіўнасці, якасці, змесце і пад.

Н. снег.

3. Які не мае вялікага значэння ў грамадстве.

Невялікая пасада.

4. Які нічым не вылучаецца; пасрэдны.

Н. знаўца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

партфе́ль

(фр. portefeuille)

1) чатырохвугольная сумка з засцежкай для кніг, папер;

2) перан. пасада міністра, кіруючая пасада наогул (напр. размеркаванне партфеляў);

3) сукупнасць рукапісаў, якія знаходзяцца ў распараджэнні рэдакцыі (рэдакцыйны п.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

dizzy [ˈdɪzi] adj.

1. : I am dizzy. У мяне кружыцца галава.

2. галавакру́жны, надзвыча́йны

♦

the dizzy heights infml высо́кая паса́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэ́генцтва, ‑а, н.

1. Часовае праўленне ў манархічных краінах адной або некалькіх асоб з выпадку хваробы, працяглага адсутнічання, непаўналецця манарха і г. д.

2. Званне, пасада рэгента.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mayoralty

[ˈmeɪərəlti]

n.

1) паса́да мэ́ра, бурмі́стра

2) час трыва́ньня на паса́дзе мэ́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Афіцыя́нт (БРС). Запазычана з рус. официант у другой палавіне XIX ст. (гл. Крукоўскі, Уплыў, 79; Гіст. лекс., 243); у рус. мове з франц. officiant (суфіксальнае ўтварэнне ад officier служыць, прыслужваць’ < лац. officiare ад officium ’служба, пасада’), параўн. КЭСРЯ, 320.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)