улюбёны, -ая, -ае.

1. Зачараваны, захоплены кім-, чым-н.

Улюбёныя ў зямлю людзі.

2. Такі, якому аддаецца перавага ў параўнанні з чым-н. іншым; аблюбаваны.

Улюбёная страва.

Улюбёнае месца адпачынку.

Улюбёная справа.

|| наз. улюбёнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

flock​2 [flɒk] v. то́ўпіцца; ва́лам валі́ць;

Crowds flocked to the exhibition. Людзі валам валілі на выставу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

laity [ˈleɪəti] n. the laity лю́дзі, які́я прыма́юць удзе́л у дзе́йнасці царквы́, але́ не нале́жаць да духаве́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mainstream​1 [ˈmeɪnstri:m] n.

1. гало́ўны напра́мак; асно́ўная тэндэ́нцыя

2. the mainstream лю́дзі, чые́ ідэ́і падзяля́е бо́льшасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

the masses

ма́сы pl., про́стыя працо́ўныя лю́дзі, наро́дныя ма́сы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фальшы́вы, -ая, -ае.

1. Які мае ў сабе фальш, уводзіць у зман; несапраўдны, падроблены.

Фальшывая даведка.

2. Які не адпавядае сапраўднасці, ісціне; памылковы.

Фальшывая нота.

3. Прытворны, няшчыры, крывадушны.

Фальшывае спачуванне.

Фальшывыя людзі.

|| наз. фальшы́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашанава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; зак., каго-што.

1. Аднесціся клапатліва да каго-, чаго-н.

П. сваё здароўе.

2. Аднесціся з пашанай, павагай да каго-, чаго-н.

П. аўтарытэт.

Шануй людзей, то і людзі цябе пашануюць (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глуш, -ы́, ж.

1. Густа парослы ўчастак лесу.

Лясная г.

2. Аддаленае ад паселішчаў месца; захалусце.

Жыву ў глушы, далёка ад горада.

У такую г. аўтобусы не даходзяць.

3. Позняя, глухая пара.

У такую г. людзі адпачываюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дваро́вы, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да хаты, сядзібы, знаходзіцца на двары¹ (у 1 і 2 знач.).

Дваровыя пабудовы.

2. Прыгонны, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка (пра сялян) (гіст.).

Дваровыя людзі.

Флігель для дваровых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

únseresgleichen

a inv падо́бныя да нас (лю́дзі); такі́я ж, як мы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)