Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ба́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр.
Разм.
1. Утварыць моцны адрывісты гук, выстраліць. Гулка бахнуў драбавік.Броўка./убезас.ужыв.— Ну і бахнула! — у захапленні ўсклікнуў Мікешка, скаціўшыся з абрыву.Беразняк.
2. З шумам ударыць, стукнуць, кінуць. Бахнуць па галаве. Бахнуць кулаком па стале. Бахнуць шклянку на падлогу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́дзіва, ‑а, н.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. прасці. [Аўгіньцы] трэба знайсці нейкую прычыну, каб кінуць сваё бясконцае, да краю абрыдлае прадзіва і выбегчы на вуліцу.Зарэцкі.
2. Вынік гэтага дзеяння; тое, што спрадзена. Многа трэба прадзіва, каб столькі сукна саткаць.«Беларусь».
3. Кудзеля, лён і пад., прыгатаваныя для прадзення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Асі́раць, осырыць ’кінуць’ (КСТ). Параўн. ст.-рус.осирѣние ’сіроцтва’ (Сразн.). Відаць, старарускі назоўнік утвораны ад дзеяслова, які не зафіксаваны ў Сразнеўскага, але адзначаецца ў Столінскім раёне. Дзеяслоў утвораны ад прыметніка сирыи ’сірата, сіроцкі, асірацелы’, відаць, спачатку без прэфікса: *сирѣти, а потым з прэфіксальным о‑: осирѣти.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падкі́нуць, -ну, -неш, -не; -кінь; -нуты; зак.
1.каго-што. Кінуць (уверх ці пад што-н.).
П. сякеру пад лаўку.
2.што і чаго. Кінуўшы, дадаць.
П. вугалю ў топку.
3.каго-што і чаго. Даць, паслаць дадаткова (разм.).
П. рэзервы на фронт.
П. машыну дроў.
4.каго-што. Употай пакласці каля каго-, чаго-н., падлажыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
wagon[ˈwægən]n.
1. вазо́к; фурго́н; фурма́нка, падво́да
2.BrE ваго́н-платфо́рма
3.AmE сервіро́вачны сто́лік на ко́лах
♦
be on the wagoninfmlкі́нуць выпіва́ць;
fall off the wagoninfml зноў пача́ць выпіва́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
эх, выкл.
Ужываецца пры выражэнні захаплення, раптоўнага здзіўлення, папроку, шкадавання, прыкрасці. — Эх, дакука на маю галаву, — думала .. [Волька], аднак жа пад вечар скарэй пайшла дахаты.Скрыган.Эх, як слаўна, як прыгожа, Хораша, прыстойна!Колас.[Лена:] — Лепш памаўчы. Колькі разоў абяцаў кінуць піць, а ўсё не кідаеш. Эх, Алесь, Алесь. Яшчэ сватаўся...Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бурждэ́нк! ’бразь, хлоп, бух!’, бурждэ́нкнуць ’кінуць, бразнуць’ (Арх. Бяльк., слонім.). Бясспрэчна, гукапераймальнае, але, зыходзячы з формы, можна думаць пра запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. гукапераймальныя ўтварэнні: brzdęk!, brzdęknąć, brzdąkać і г. д. (гл. Варш. сл., 1, 217). Да польск. слова гл. яшчэ Слаўскі, 1, 46.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Луна́ць1 ’плаўна лётаць, рухацца ў паветры’, ’развявацца ў паветры’, ’плысці, раздавацца (пра песні, музыку)’, ’быць у стане далёкіх ад рэчаіснасці пачуццяў’ (ТСБМ). Укр.луна́ти ’адгукацца, раздавацца’, рус.чалябінск.луну́ть ’кінуць’. Да луна́1 ’рэха’, ’водбліск’.
Луна́ць2 ’павольна хадзіць’ (валож., Жд. 1). Да лунь3 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *Пашпу́дзіць, драг.пошпудыты ’шпурнуць, кінуць з размаху’ (Клім.). Да па- і + шпу́дзіць, якое ўтварылася ў выніку кантамінацыі лексем шпурнути ’шпурнуць’ і пу́дыты ’пудзіць, гнаць’, параўн. і драг.пэндыты ’імкліва бегчы, ляцець’ < польск.pędzić ’тс’. Да прасл.рдиШ > пу́дзіць (гл.). Больш падрабязна гл. Фасмер, 3, 402; Махэк₂ > 497.