unterságen

vt забараня́ць

das Betréten des Gártens ist unterságt — увахо́д у сад забаро́нены

das Ráuchen ist unterságt — куры́ць забаро́нена (надпіс)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

smoke​1 [sməʊk] n.

1. дым

2. infml курэ́нне, пале́нне;

a break for a smoke пераку́р;

have a smokе куры́ць

♦

go up in smoke згарэ́ць ушчэ́нт;

like smoke мі́гам, умо́мант;

there is no smoke without fire BrE няма́ ды́му без агню́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ку́рак 1, куракі́ ’петлі ў лапцях, куды зацягваліся аборы’ (Сл. паўн.-зах., Касп., Шатал., Нар. сл., Жд. 2). Параўн. польск. kurek у другасным значэнні ’кран’ (= ’што адкрывае і замыкае’). Націск і суфіксацыя сведчаць на карысць польскага ўплыву (параўн. Слаўскі, 3, 400).

Ку́рак 2 ’трэска (гнілая)’ (Мат. Гом.). Да курыць (гл.). Параўн. гніць і тлець як сінонімы.

Кура́к ’пеўнік’ (Яўс., Вяр.). Гл. кур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oduczyć się

зак. адвыкнуць, адвучыцца;

oduczyć się od palenia papierosów — адвыкнуць ад курэння (палення); адвучыцца курыць (паліць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

opalać

незак.

1. абпальваць;

2. апальваць, ацяпляць;

3. разм. абкурваць; opalać kogo курыць чужыя папяросы, абкурваць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

куры́цца, курыцца; незак.

1. Слаба гарэць, тлець, вылучаючы многа дыму. На месцы клуба курыліся асмалкі сцен, расцягнутых і залітых. Брыль. Бледная курыцца на сцяне газоўка. Купала. / Пра пахучыя рэчывы. Ладан курыцца.

2. чым і без дап. Вылучаць выпарэнні, лёгкі туман, пару. Адцвілі Вясёлыя пралескі, Увайшлі Усе рэчкі ў берагі. У пуху зялёным Пералескі, Цёплай парай Курацца лугі. Дзеружынскі. А над балотамі паўставаў туман, ад вясенняй вільгаці ледзь прыкметна курыліся лясы. Чарнышэвіч. // Пакрывацца, зацягвацца пылам, снегам і пад. [За выганам] віўся Ліцкі шлях. Ён увесь — на колькі ахапляла вока — быў запоўнены фурманкамі і пешаходамі — жыў, плыў рэчкаю бурліваю. Грукацеў, курыўся пылам. Гартны.

3. Паднімацца ўверх, віцца, кружыцца (пра дым, туман, снег, пыл і пад.). На вуліцы курыўся пыл ад бітай цэглы, сухі, гарачы. Лынькоў.

4. безас. Пра наяўнасць жадання, ахвоты курыць. Добра курыцца ў лесе,.. прыемна пахне над снегам махорка!.. Брыль.

5. Зал. да курыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кадзі́ць, каджу, кадзіш, кадзіць; незак.

Раскалыхваючы ў руцэ кадзіла, курыць ладанам або іншымі пахучымі рэчывамі ў час набажэнства. Кадзіць сваім кадзілам дзяк Паперадзе працэсіі. Куляшоў. Вось не забыцца мне ніколі, Як раз угодніку Міколе Служыў малебен поп адзін. Як шчыра ён кадзіў. Крапіва. // перан. Незаслужана, празмерна хваліць каго‑н. Сяджу і думаю: які ж я дзівак быў учора. Часам з некім грымеў, часах некаму ў вочы кадзіў. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разреша́ться

1. выраша́цца;

2. (заканчиваться) выраша́цца, канча́цца;

3. (кем) нараджа́ць; см. разреши́ться​ 3;

4. безл. дазваля́цца;

здесь кури́ть не разреша́ется тут куры́ць не дазваля́ецца;

5. страд. дазваля́цца; выраша́цца, перамага́цца; см. разреша́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куры́цца несов.

1. кури́ться;

папяро́са не ку́рыцца — папиро́са не ку́рится;

2. дыми́ться; (о дыме, пыли, тумане и т.п. — ещё) кури́ться;

на пажа́рышчы куры́ліся галаве́шкі — на пожа́рище дыми́лись (кури́лись) голове́шки;

3. страд. кури́ться; см. куры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

indulge

[ɪnˈdʌldʒ]

1.

v.t.

1) дазваля́ць сабе́ прые́мнасьць

2) патура́ць, пабла́жліва ста́віцца да каго́-чаго́

3)

а) дава́ць во́лю (сваі́м жада́ньням)

б) хава́ць, пе́сьціць у сэ́рцы (надзе́ю)

2.

v.i.

1) аддава́цца сваі́м прые́мнасьцям

2) дазваля́ць сабе́

He indulges in tobacco — Ён ку́рыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)