устая́ць, устаю, устаіш, устаіць;
1. Утрымацца ў вертыкальным становішчы, не ўпасці; захаваць стан раўнавагі.
2. Стрымаць націск каго‑, чаго‑н., адстаяць у барацьбе
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устая́ць, устаю, устаіш, устаіць;
1. Утрымацца ў вертыкальным становішчы, не ўпасці; захаваць стан раўнавагі.
2. Стрымаць націск каго‑, чаго‑н., адстаяць у барацьбе
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарната́, ‑ы,
1. Чорны, цёмны колер чаго‑н.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свой
1. (уласны) éigen; éigentümlich (своеасаблівы);
жыць сваі́м ро́зумам nach séinem éigenen Kopf hándeln;
2.
ко́жнаму сваё jédem das Séine;
стая́ць на сваі́м auf séiner Méinung bestéhen*; steif und fest beháupten;
дабі́цца свайго́ séinen Wíllen dúrchsetzen; séine Ábsicht erréichen;
3.
я быў у сваі́х ich war bei méinen Éltern [Verwándten], ich war bei den Méin(ig)en;
тут усе́
у свой час séinerzeit (пра мінулае); zu pássender [gelégener] Zeit (пра будучае);
усё ў свой час álles zu séiner Zeit;
не ў сваі́м ро́зуме
ты не ў сваі́м ро́зуме
на сваі́х дваі́х
паме́рці сваёй сме́рцю éines natürlichen Tódes stérben*;
ён там свой чалаве́к er geht dort ein und aus; er ist dort wie zu Háuse;
4. перакладаецца адносным займеннікам адпаведнай асобы і ліку; mein, dein, sein, ihr, únser, éuer, ihr;
я [ты, ён, яна́, мы, вы, яны́] згубі́ў [згубі́лі] сваю́ кні́гу ich hábe [du hast, er hat, sie hat
◊ сам не свой außer sich
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
wiara
wiar|a1. вера;
2. вераванне; веравызнанне;
3.
з добрымі намерамі;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
свой,
1.
2.
◊ на сваі́м хле́бе — на свои́х хлеба́х;
не пры сваі́м ро́зуме — не в своём уме́;
не сваі́м го́ласам (крыча́ць) — не свои́м го́лосом (крича́ть);
сам не с. — сам не свой;
с. хло́пец — свой па́рень;
с. чалаве́к — свой челове́к;
с. брат — свой брат;
сваі́м аду́мам — свои́м умо́м; как взду́мается;
сваі́мі сі́ламі — свои́ми си́лами;
сваі́м хо́дам — свои́м хо́дом;
сваі́м судо́м — свое́й вла́стью;
у с. час — в своё вре́мя;
ісці́ сваёй даро́гай — идти́ свое́й доро́гой (свои́м путём);
свая́ кашу́ля бліжэ́й да це́ла — своя́ руба́шка бли́же к те́лу;
свая́ кроў — своя́ кровь;
свая́ ме́рка — свой арши́н;
свая́ рука́ — своя́ рука́;
сваёй руко́й — свое́й руко́й;
дайсці́ сваёй галаво́й — дойти́ свои́м умо́м;
на сваю́ галаву́ — на свою́ го́лову;
называ́ць рэ́чы сваі́мі імёнамі — называ́ть ве́щи свои́ми имена́ми;
на
на сваі́х дваі́х —
зарабі́ць сваі́м мазалём — зарабо́тать свои́м трудо́м;
сваі́м гарбо́м — свои́м горбо́м;
сваі́х не пазна́еш — свои́х не узна́ешь;
не ве́рыць сваі́м вача́м (вуша́м) — не ве́рить свои́м глаза́м (уша́м);
ко́жнаму сваё — ка́ждому своё;
трыма́ць сваё наўме́ — име́ть за́днюю мысль;
на сваю́ шы́ю — на свою́ ше́ю;
дрыжа́ць за сваю́ шку́ру — дрожа́ть за свою́ шку́ру;
ратава́ць сваю́ шку́ру — спаса́ть свою́ шку́ру;
глядзе́ць са сваёй звані́цы — смотре́ть со свое́й колоко́льни;
ме́раць на свой капы́л — ме́рить на свой арши́н;
гнуць сваю́ лі́нію — гнуть свою́ ли́нию;
уткну́ць свой нос — су́нуть свой нос;
на свой страх — на свой страх;
на сваю́ адка́знасць — на свою́ отве́тственность, на свой страх и риск;
на сваі́м ме́сцы — на своём ме́сте;
паставі́ць на (сваё) ме́сца — (каго) поста́вить на (своё) ме́сто (кого);
не ў сваёй тале́рцы — не в свое́й таре́лке;
пры сваі́х інтарэ́сах — при свои́х интере́сах;
не ба́чыць дале́й свайго́ но́са — да́льше своего́ но́са не ви́деть;
ве́даць як
гаспада́р свайго́ сло́ва — хозя́ин своего́ сло́ва;
сказа́ць сваё сло́ва — сказа́ть своё сло́во;
ма́йстар сваёй спра́вы — ма́стер своего́ де́ла;
дзяўбці́ сваё — тверди́ть своё;
сваі́мі сло́вамі — свои́ми слова́ми;
сваі́м пара́дкам — свои́м поря́дком, свои́м чередо́м;
у сваю́ чаргу́ — в свою́ о́чередь;
замыка́цца ў сваёй шкарлу́піне — замыка́ться в свое́й скорлупе́;
вары́цца ў сваі́м саку́ — вари́ться в со́бственном (своём) соку́;
стая́ць на сваі́х нага́х — стоя́ть на свои́х нога́х;
перарабі́ць на свой лад — переде́лать на свой лад;
паста́віць на сваі́м — поста́вить на своём;
стая́ць на сваі́м — стоя́ть на своём;
пра́віць сваё — упо́рствовать, стоя́ть на своём;
сваёй асо́бай — со́бственной персо́ной;
гаспада́р свайго́ лёсу — хозя́ин свое́й судьбы́;
не ба́чыць як сваі́х вушэ́й — не ви́деть как свои́х уше́й;
уваткну́ць
не ў
свая́ рука́ ўлады́ка —
свая́ ха́тка — ро́дная ма́тка —
у сваёй ха́це і сце́ны памага́юць —
поп сваё, а чорт сваё —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
адысці́, адыду́, ады́дзеш, ады́дзе; адышо́ў, -шла́, -ло́; адыдзі́;
1. Пакінуць ранейшае месца; ідучы, аддаліцца ад каго-, чаго
2.
3. Перамясціцца, аддаліцца (пра падзеі, з’явы прыроды
4.
5. Пакінуць
6.
7. Адстаць, аддзяліцца, перастаць шчыльна прылягаць да чаго
8. Дайсці да звычайнага, нармальнага стану; перастаць хварэць, адчуваць недамаганне; зрабіцца зноў адчувальным, рухомым (аб змерзлых, здранцвелых частках цела); супакоіцца, прыйсці ў сябе пасля зведанага перапалоху, гневу, хвалявання
9. Перайсці ва ўласнасць каго
10. Закончыцца, мінуць, перастаць існаваць; зрабіцца гісторыяй, мінуўшчынай, легендай.
11.
Адысці на задні (на другі план) — страціць актуальнасць, стаць другарадным.
Адысці ў нябыт (у мінулае) — не астацца ў памяці людзей.
||
||
Адыходны промысел (
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
find
v., found, finding
1) знахо́дзіць; адшу́кваць
2) выяўля́ць; ба́чыць; лічы́ць; адчува́ць; заўважа́ць
3) дахо́дзіць; трапля́ць
4) Law прызнава́ць; устанаўля́ць (віну́)
2.1) адкрыцьцё
2) вялі́кая ва́ртасная зна́хадка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
shape
1) фо́рма
2) фо́рма
3) стан -у
4) пара́дак -ку
5) род -у
6) фо́рма
1) фармава́ць
2) дапасо́ўваць у фо́рме
3) надава́ць чаму́ пэ́ўную фо́рму або́ хара́ктар
•
- shape up
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пазі́цыя
1. Stéllung
губля́ць
2.
перадава́я пазі́цыя vórgeschobene Stéllung;
зыхо́дная пазі́цыя Áusgangsstellung
абаро́нчая пазі́цыя Vertéidigungsstellung
зме́на пазі́цый Stéllungswechsel
заня́ць пазі́цыю Stéllung bezíehen*;
стая́ць на пазі́цыі in éiner Stéllung líegen*;
пакіда́ць пазі́цыю éine Stéllung áufgeben* [räumen];
3.
асно́ўная пазі́цыя Grúndhaltung
ключава́я пазі́цыя Schlüsselposition
кла́савая пазі́цыя Klássenstandpunkt
займа́ць я́сную [рэалісты́чную, варо́жую] пазі́цыю éine kláre [realístische, féindliche] Háltung éinnehmen*;
цвёрда стаяць на сваёй пазі́цыі séine Positión beháupten;
стая́ць на пра́вільнай пазі́цыі éine ríchtige Éinstellung háben
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
toczyć
toczy|ć1. каціць;
2. тачыць;
3. выточваць; абточваць;
4.
5.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)