Verbum

агу́льны, -ая, -ае.

1. Які ажыццяўляецца ўсімі, у якім усе ўдзельнічаюць. Агульная справа.

2. Які належыць усім (пэўнай групе, калектыву); калектыўны; прызначаны для сумеснага карыстання. Агульная гаспадарка. Агульная кухня.

3. Які аб’ядноўвае ўсіх у якую-н. групу, калектыў; сабраны ў адно цэлае. А. сход.

4. Аднолькавы, уласцівы каму-н. адначасова з іншым (іншымі); той самы для аднаго і другога (другіх); у знач. наз. агу́льнае, -ага, н. Агульная мэта. Падпарадкаваць свае асабістыя інтарэсы інтарэсам агульным. Агульныя знаёмыя. У яе і яго я знаходзіў штосьці агульнае.

5. Які ахоплівае ўсіх і ўсё, пашыраецца на ўсіх і на ўсё навокал; які распаўсюджваецца на ўвесь арганізм. Агульнае правіла. Агульныя недахопы. Агульная паўза сэрца.

6. Які не мае спецыяльнага прызначэння. Агульная адукацыя.

7. Увесь, у поўным аб’ёме, сукупны. А. аб’ём вытворчасці.

8. Які датычыцца асноў чаго-н. А. курс матэматыкі.

9. Які ўспрымаецца ў цэлым, без уліку дэталей, дробязей; галоўны, вызначальны, асноўны. Агульнае ўражанне. А. ход падзей. А. план экспедыцыі. Агульная накіраванасць твора. А. кірунак дзейнасці.

10. Схематычны, павярхоўны, неканкрэтны. Агульныя апісанні. Агульныя словы.

◊

Агульная мова (у каго, з кім) — поўнае ўзаемаразуменне, поўная дамоўленасць у чым-н.

|| наз. агу́льнасць, -і, ж.