неудо́бство ср.
1. нязру́чнасць, -ці ж.; (отсутствие удобств) невыго́да, -ды ж., невыго́днасць, -ці ж.;
2. (неловкость) няёмкасць, -ці ж.;
чу́вствовать неудо́бство пе́ред ке́м-л. адчува́ць няёмкасць пе́рад кім-не́будзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
случи́вшееся ср., сущ. то́е, што зда́рылася (вы́пала, тра́пілася, нада́рылася, адбыло́ся); см. случи́тьсяI; (происшествие) здарэ́нне, -ння ср.; (событие) падзе́я, -дзе́і ж.; (приключение) прыго́да, -ды ж.; (случай) вы́падак, -дку м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зго́да ж.
1. в разн. знач. согла́сие ср.;
даць ~ду — дать согла́сие;
узае́мная з. — взаи́мное согла́сие;
жыць у ~дзе — жить в согла́сии;
2. в знач. сказ., разг. идёт;
ну, з.? — ну, идёт?;
◊ маўча́нне — знак ~ды — посл. молча́ние — знак согла́сия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гры́ва ж., в разн. знач. гри́ва;
ко́нская г. — ко́нская гри́ва;
г. валасо́ў — гри́ва воло́с;
◊ у хвост і ў ~ву — в хвост и в гри́ву;
пашкадава́ў воўк кабы́лу, пакі́нуў хвост ды ~ву — погов. пожале́л волк кобы́лу, оста́вил хвост да гри́ву
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
малады́
1. прил., в разн. знач. молодо́й;
м. чалаве́к — молодо́й челове́к;
м. запа́л — молодо́й задо́р;
м. го́рад — молодо́й го́род;
~да́я бу́льба — молодо́й карто́фель;
2. в знач. сущ. жени́х м.; молодо́й; новобра́чный;
◊ з ~ды́х, ды ра́нні — из молоды́х, да ра́нний
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́гляд, -ду м.
1. взгляд, взор;
кі́нуць п. — бро́сить взгляд (взор);
2. (точка зрения) взгляд;
падзяля́ць чые́-не́будзь ~ды — разделя́ть чьи-л. взгля́ды;
◊ пункт ~ду — то́чка зре́ния;
з пе́ршага ~ду — с пе́рвого взгля́да;
на пе́ршы п. — на пе́рвый взгляд
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сёе (род. сяго́) мест. указ., ср. сё;
ні то́е ні сёе — ни то ни сё, серёдка на полови́нку;
то́е ды сёе — то да сё;
ні з таго́ ні з сяго́ — ни с того́ ни с сего́; с бу́хты-бара́хты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зачарсцве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць чэрствым; зацвярдзець. Хлеб зачарсцвеў. □ Дзяжа так усохла і зачарсцвела, Што хлебная завязь звялася. Вітка. // перан. Стаць бяздушным, нячулым. Няўжо ты так зачарсцвела на сваёй рабоце, што страціла ўсялякую цікавасць да людзей? Шамякін. За стол чыноўніцкі.. [Язэп Макаравіч] учапіўся, у паперы закапаўся з галавой.. Ды вось бяда: ён зачарсцвеў душой. Валасевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зве́яць, звею, звееш, звее; зак., што.
1. Ачысціць абмалочанае зерне веяннем. Звеяць ячмень. □ — От пайду жыта звею, ды ў млын трэба, а то хлеб са стала ўцякае. Чарнышэвіч.
2. звычайна безас. Скінуць адкуль‑н., знесці куды‑н. Ветрам звеяла касынку з плячэй.
•••
Як ветрам звеяла каго — раптоўна знік адкуль‑н., не стала дзе‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здо́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. здох, ‑ла; зак.
Падохнуць, акалець (пра жывёлу, насякомых). Калі жарабятка ўродзіцца з лысінкаю, то яно ці здохне, ці яго воўк з’есць. З нар. // Разм. груб. Памерці (пра чалавека). Каб не клін ды не мох, цясляр з голаду б здох. З нар.
•••
Воўк у лесе (за гарою) здох гл. воўк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)