неудо́бство ср.

1. нязру́чнасць, -ці ж.; (отсутствие удобств) невыго́да, -ды ж., невыго́днасць, -ці ж.;

2. (неловкость) няёмкасць, -ці ж.;

чу́вствовать неудо́бство пе́ред ке́м-л. адчува́ць няёмкасць пе́рад кім-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

случи́вшееся ср., сущ. то́е, што зда́рылася (вы́пала, тра́пілася, нада́рылася, адбыло́ся); см. случи́тьсяI; (происшествие) здарэ́нне, -ння ср.; (событие) падзе́я, -дзе́і ж.; (приключение) прыго́да, -ды ж.; (случай) вы́падак, -дку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зго́да ж.

1. в разн. знач. согла́сие ср.;

даць ~ду — дать согла́сие;

узае́мная з. — взаи́мное согла́сие;

жыць у ~дзе — жить в согла́сии;

2. в знач. сказ., разг. идёт;

ну, з.? — ну, идёт?;

маўча́нне — знак ~дыпосл. молча́ние — знак согла́сия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гры́ва ж., в разн. знач. гри́ва;

ко́нская г. — ко́нская гри́ва;

г. валасо́ў — гри́ва воло́с;

у хвост і ў ~ву — в хвост и в гри́ву;

пашкадава́ў воўк кабы́лу, пакі́нуў хвост ды ~вупогов. пожале́л волк кобы́лу, оста́вил хвост да гри́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малады́

1. прил., в разн. знач. молодо́й;

м. чалаве́к — молодо́й челове́к;

м. запа́л — молодо́й задо́р;

м. го́рад — молодо́й го́род;

а́я бу́льба — молодо́й карто́фель;

2. в знач. сущ. жени́х м.; молодо́й; новобра́чный;

з ~ды́х, ды ра́нні — из молоды́х, да ра́нний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́гляд, -ду м.

1. взгляд, взор;

кі́нуць п. — бро́сить взгляд (взор);

2. (точка зрения) взгляд;

падзяля́ць чые́е́будзь ~ды — разделя́ть чьи-л. взгля́ды;

пункт ~ду — то́чка зре́ния;

з пе́ршага ~ду — с пе́рвого взгля́да;

на пе́ршы п. — на пе́рвый взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сёе (род. сяго́) мест. указ., ср. сё;

ні то́е ні сёе — ни то ни сё, серёдка на полови́нку;

то́е ды сёе — то да сё;

ні з таго́ ні з сяго́ — ни с того́ ни с сего́; с бу́хты-бара́хты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачарсцве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць чэрствым; зацвярдзець. Хлеб зачарсцвеў. □ Дзяжа так усохла і зачарсцвела, Што хлебная завязь звялася. Вітка. // перан. Стаць бяздушным, нячулым. Няўжо ты так зачарсцвела на сваёй рабоце, што страціла ўсялякую цікавасць да людзей? Шамякін. За стол чыноўніцкі.. [Язэп Макаравіч] учапіўся, у паперы закапаўся з галавой.. Ды вось бяда: ён зачарсцвеў душой. Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́яць, звею, звееш, звее; зак., што.

1. Ачысціць абмалочанае зерне веяннем. Звеяць ячмень. □ — От пайду жыта звею, ды ў млын трэба, а то хлеб са стала ўцякае. Чарнышэвіч.

2. звычайна безас. Скінуць адкуль‑н., знесці куды‑н. Ветрам звеяла касынку з плячэй.

•••

Як ветрам звеяла каго — раптоўна знік адкуль‑н., не стала дзе‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здо́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. здох, ‑ла; зак.

Падохнуць, акалець (пра жывёлу, насякомых). Калі жарабятка ўродзіцца з лысінкаю, то яно ці здохне, ці яго воўк з’есць. З нар. // Разм. груб. Памерці (пра чалавека). Каб не клін ды не мох, цясляр з голаду б здох. З нар.

•••

Воўк у лесе (за гарою) здох гл. воўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)