случи́тьсяI сов.

1. зда́рыцца, вы́пасці;

2. (встретиться) тра́піцца, нада́рыцца; (прийтись) даве́сціся; (оказаться) тра́піцца; (быть, иметься) быць;

случи́лся здесь друг тра́піўся тут ся́бар;

случи́лось заночева́ть в по́ле давяло́ся (вы́пала) заначава́ць у по́лі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)