Махотка ’маленькі гаршчочак’, ’макацёр’, ’збанок’, (Бяльк., Мат. Гом., Растарг., Мат. Маг., Ян.; маст., Сцяшк. Сл.; усх.-маг., КЭС), укр. ма́хітка; паўд.-рус. махотка ’маленькі гаршчок’. Экспрэсіўнае ўтварэнне ад маханькі, махоткі < малы́ (гл.). Гэтаксама Трубачоў (Ремесл. терм., 260).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

непадзе́льны

1. (не поддающийся делению) недели́мый;

~ныя часці́цы матэ́рыі — недели́мые части́цы мате́рии;

~ныя лі́кі — мат. недели́мые чи́сла;

2. (не подлежащий разделу) недели́мый, нераздели́мый, неразде́льный;

~ная маёмасць — недели́мое (нераздели́мое) иму́щество;

3. (полностью принадлежащий кому-л.) безразде́льный;

~ная ўла́да — безразде́льная власть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыверге́нцыя

(лац. divergentia)

1) разыходжанне прымет арганізмаў у працэсе іх эвалюцыі, якое прыводзіць да ўзнікнення новых відаў (параўн. канвергенцыя 1);

2) анат. разыходжанне зрокавых восей вачэй ад сярэдняй лініі цела (параўн. канвергенцыя 2);

3) лінгв. ператварэнне адной фанемы ў дзве розныя (параўн. канвергенцыя 3);

4) мат. лік, які характарызуе змяненне вектарнага патоку ў пэўным пункце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ліне́йны

(ад лац. linea = лінія)

1) які мае адносіны да лініі; 2) які мае выгляд лініі (напр. л. арнамент);

3) прызначаны для абслугоўвання лініі сувязі ці шляхоў зносін (напр. л. дыспетчар);

4) які складае аснову баявых злучэнняў арміі ці флоту (напр. л. крэйсер);

5) мат. які адносіцца да першай ступені (напр. л-ае ўраўненне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Камашы́рка ’шарсцяная хустка з махрамі’ (горац., хоц., Мат. Маг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кану́ркі, каноркі ’карункі’ (Мат. Гом.)., у выніку перастаноўкі н ⇆ р.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кардо́хля ’бульба’ (Бяльк., Мат. Маг.), да каргохля (< картофка < польск. kartofla).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Квасо́ліна ’фасоліна’ (Янк. II, Мат. Гом.). Да фасоліна (гл. фасоля).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кле́сці ’клясці’ (Мат. Гом., Нар словатв., Янк. I). Гл. клясці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клы́пе́нь ’кол для звязвання плытоў’ (Мат. Гом.). Да клынбэль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)