садзі́ць, саджу́, са́дзіш, са́дзіць; незак.
1. каго-што. Запрашаць, дапамагаць або прымушаць заняць якое-н. месца.
С. дзяцей у зале.
С. пасажыраў на параход.
С. авіялайнер (весці на пасадку).
2. каго (што). Змяшчаць куды-н., прымушаючы што-н. рабіць, або знаходзіцца ў якім-н. стане; абмяжоўваць у чым-н.
С. каго-н. за станок.
С. у астрог.
С. квактуху.
С. на дыету.
3. што. Закопваць у зямлю або сеяць з мэтай вырошчвання.
С. бульбу.
С. сад.
4. што. Ставіць у гарачую печ, сушню для выпякання, сушэння.
С. пірагі ў печ.
5. што. Усоўваць, змяшчаць што-н. куды-н.
С. руку ў цеста.
С. фотакартку за рамку (разм.).
6. і без дап. Ужыв. для ўтварэння якога-н. энергічнага дзеяння (разм.).
С. калом па плоце.
С. з ружжа (страляць). З коміна садзіў чорны дым (валіў густымі клубамі).
7. каго-што. Глыбока ўвязнуўшы ў што-н. гразкае, даць завязнуць, засесці.
С. калёсы ў гразь.
8. што. Наносіць, прымацоўваць што-н. на якую-н. паверхню (разм.).
С. плямы.
С. латкі на штаны.
9. што. Марна траціць, расходаваць (разм.).
Няма чаго напрасна с. грошы.
◊
На пасад садзіць —
1) рыхтаваць месца і садзіць на покуце — падчас вяселля;
2) аддаваць замуж.
Пасад садзіць — рассцілаць снапы на таку ў два рады, каласы да каласоў для абмалоту.
Садзіць нос куды, у што (разм., неадабр.) — умешвацца не ў сваю справу.
|| зак. пасадзі́ць, -саджу́, -са́дзіш, -са́дзіць; -са́джаны.
|| наз. паса́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (да 1 знач. — пра самалёт або пра размяшчэнне ў вагоне, параходзе і пад. і 3 знач.).