wedlock
[ˈwedlɑ:k]
n.
1) шлюб -у m., жані́цьба f.
out of wedlock — бясшлю́бны, бяз шлю́бу, па-за шлю́бам, пазашлю́бны
2) сяме́йнае жыцьцё
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
заму́жжа, ‑а, н.
Уступленне жанчыны ў шлюб, знаходжанне ў шлюбе. [Маці] загадала неяк, што пакуль не вернецца Алесь, каб Марына і думаць пра замужжа не магла. Б. Стральцоў. За час свайго замужжа Ганна прывыкла таіцца, хаваць у душы і пакутны боль, і тугу, і надзеі. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паня́ць ’тое ж, што і зразумець’ (ТСБМ), ’абучыцца добра якому-н. рамяству; заліваць вадою; уступіць у шлюб’ (Нас.), ’заліць вадою; зразумець’ (Бяльк., Юрч.), ’зразумець, злавіць, знайсці’ (Сл. ПЗБ), поня́ць ’злавіць’ (ТС), поня́цца ’узяцца; набрацца, пакрыцца, праявіцца’ (ТС). Дэрыват з прыстаўкай po‑ ад прасл. jęti з устаўным н. Гл. узяць. Значэнне ’зразумець’ — семантычнае запазычанне з рус. понять ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́стані, пры́станкі, пры́стань ’прыняцце зяця ў дом цесця’ (Нас.); параўн. рус. смал. при́станки: идить в при́станки ’жаніцца і заставацца жыць у доме жонкі’, при́стань ’зяць, прыняты ў сям’ю жонкі, які жыве ў доме цесця’, зах.-бранск. жить в при́стани ’жыць у доме жонкі’, укр. при́стани ’далучэнне да кампаніі’, приста́я ’ўступленне ў шлюб у якасці прымака’. Да прыста́ць < стаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вянча́ць
1. (пра шлюб) (kírchlich) tráuen vt;
2. паэт уст (упрыгожваць галаву вянком) schmücken vt;
◊ вянча́ць на ца́рства krönen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дыслака́льны
(ад дыс- + лакальны)
д. шлюб — звычай раздзельнага пражывання мужа і жонкі, кожнага з уласнымі сваякамі, у перыяд пераходу ад матрыярхату да патрыярхату.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
solemnize
[ˈsɑ:ləmnaɪz]
v.t.
1) урачы́ста сьвяткава́ць, адзнача́ць
2) адпраўля́ць, служы́ць (імшу́, багаслу́жбу)
The marriage was solemnized in the cathedral — Шлюб адбы́ўся ў катэ́дры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
secret2 [ˈsi:krət] adj.
1. сакрэ́тны, невядо́мы; та́йны, таямні́чы;
a secret marriage та́йны шлюб;
keep smth. secret трыма́ць што-н. у сакрэ́це/таямні́цы; уто́йваць што-н.
2. скры́ты, патае́мны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
разве́дзены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад развесці.
2. у знач. прым. Пра таго, хто развёўся, у каго скасаваны шлюб. Старая дзеўка... Разведзенаю быць і то, мабыць, не так горка. Марціновіч.
3. у знач. прым. Які растварыўся; раствораны. Разведзены цукар. // З дабаўленнем вады; разбаўлены. Разведзены спірт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
marriage
[ˈmerɪdʒ]
n.
1) шлюб -у m., жані́мства n.; жані́цьба f. (для мужчы́ны), за́мужжа n. (для жанчы́ны); шлю́бнае жыцьцё
to contract, make a marriage — заключы́ць жані́мства
to give in marriage — выдава́ць за́муж
2) шлюб -у m. (цырыманія́л)
3) блі́зкае ядна́ньне, це́сная су́вязь
4) зьліцьцё дзьвюх фі́рмаў, або́ ку́пля аднае́ фі́рмы друго́ю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)