пазла́зіць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -зіць; -зім, -зіце, -зяць; зак.
1. Злезці адкуль-н. — пра ўсіх, многіх.
Хлопцы пазлазілі з веласіпедаў.
2. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Знікнуць з паверхні чаго-н.
Ад сонца пазлазіла скура з цела.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
залупі́цца, -уплю́ся, -у́пішся, -у́піцца; зак. (разм.).
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адарваўшыся, завярнуцца, загнуцца.
Скура каля пазногця залупілася.
2. Агаліцца, падняўшы сукенку, спадніцу, загаліцца.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Загнуўшыся, падняцца ўгару.
Сукенка залупілася.
|| незак. залу́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вужа́ка, -і, ДМ -жа́цы, мн. -і, -жа́к, ж.
1. Агульная назва паўзуноў з доўгім гнуткім целам без ног; змяя (разм.).
Віцца вужакай (таксама перан.: падлізвацца, падлашчвацца, дабіваючыся чаго-н.).
2. перан. Пра ліхога, каварнага чалавека.
|| прым. вужа́чы, -ая, -ае.
Вужачая скура.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дэрмаці́н
(фр. dermatine, ад гр. derma, -atos = скура)
штучная скура, тканіна з нітрацэлюлозным (гл. нітрацэлюлоза) пакрыццём для абіўкі мэблі, пераплёту кніг і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
tłoczony
tłoczon|y
ціснёны;
skóra ~a — ціснёная скура
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
падгру́дак, ‑дка, м.
1. Адвіслая скура пад шыяй у некаторых жывёл. Падгрудак у быка.
2. Пер’е на грудзях пад шыяй у птушак. Шэры падгрудак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bag of bones
ску́ра й ко́сьці, ве́льмі худы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ко́жа ску́ра, -ры ж.;
◊
ко́жа да ко́сти ску́ра ды ко́сці;
из ко́жи вон лезть са ску́ры ле́зці (вылу́звацца);
моро́з по ко́же маро́з па ску́ры;
ни ко́жи, ни ро́жи ні з ста́ну, ні з тва́ру.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Кажуры́на 1 ’кусок аўчыны’ (БРС, ТСБМ, КЭС, лаг.; Шат.), кажурынко ’кажух’ (Федар. рук.), кажуронак ’тс’ (Бядуля). Як і ў папярэднім выпадку, нельга адназначна меркаваць аб статусе бел. слова. Адпаведнікі — у рус. мове, параўн. кожурина (у Даля без геаграфіі) ’кусок закарэлай скуры, аўчыны і да т. п.’, пск., асташ., цвяр., вышагар., алан. ’дрэнны, закарэлы кажух’. Да значэння ’кажух’ параўн. рус. валаг., наўг., кастр., смал. і інш. кожурина ’скура (авечкі і пад.)’; значэнне ’кавалак аўчыны’ паводле суфікса in‑a. Утвораны гэтыя словы ад кожура, кантынуант апошняга засведчаны рускімі гаворкамі. Кажура пск. ’скура, пераважна свіная’, перм. баранья кожура, свярдл. ’скура цяляці’, кадн., валаг., пск. ’луска’ і інш., далей да кожа (гл.). Суфіксацыя ‑ур‑, відаць, экспрэсіўная, параўн. рус. дыял. кожурина ’худы замардаваны конь’, кожура ’скура жабы’, ’тоўстая скура’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
змякчы́цца сов., в разн. знач. смягчи́ться;
ску́ра ~чы́лася — ко́жа смягчи́лась;
гнеў ~чы́ўся — гнев смягчи́лся;
гук ~чы́ўся — звук смягчи́лся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)