вако́лле, ‑я, н.

Разм. Мясцовасць, прастора вакол чаго‑н.; наваколле. Лажыўся на зямлю вечар і засцілаў цеменню ўсё ваколле. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плацда́рм, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прастора, на якой рыхтуецца і разгортваецца ваенная аперацыя.

2. Участак берага, на які высаджваюцца фарсіруючыя раку войскі.

3. перан. Зыходны пункт для чаго-н.

П. для далейшых разважанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калідо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Праход, які злучае асобныя часткі кватэры, будынка.

2. перан. Вузкая, доўгая прастора, якая злучае сабой што-н., праход.

Горны к.

Паветраны к.

|| прым. калідо́рны, -ая, -ае.

Калідорная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Hóhlraum

m -(e)s, -räume пустата́, пуста́я прасто́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Níemandsland

n -es вайск. міжако́пная прасто́ра, нічы́йная [нейтра́льная] паласа́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

га́ла, ‑а, н.

Разм. Голае месца, чыстая прастора. Я гляджу цяпер, як гэта выцерабленае балота легла далёка роўным галам сенажаці. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустата́, -ы́, ДМ -стаце́, мн. пусто́ты, пусто́т, ж.

1. гл. пусты.

2. адз. Адсутнасць імкненняў, інтарэсаў (кніжн.).

Душэўная п.

3. Пустая (у 1 знач.) прастора (спец.).

Пустоты ў ліцці.

|| прым. пусто́тны, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przestrzeń

przestrze|ń

ж.

1. прастора;

~ń międzyplanetarna — міжпланетная прастора;

~ń życiowa — жыццёвая прастора;

~ń powietrzna — паветраная прастора;

2. адлегласць; прамежак;

na ~ni pięciu lat разм. цягам (за) 5 гадоў; на працягу 5 гадоў;

lęk ~ni мед. агарафобія, боязь прасторы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wásserfläche

f -, -n

1) паве́рхня вады́

2) во́дная прасто́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

unlimited [ʌnˈlɪmɪtɪd] adj. неабмежава́ны, бязме́жны;

an unlimited company econ. кампа́нія з неабмежава́най адка́знасцю;

an unlimited expanse of sea неабся́жная марска́я прасто́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)