пустата́, -ы́, ДМ -стаце́, мн. пусто́ты, пусто́т, ж.

1. гл. пусты.

2. адз. Адсутнасць імкненняў, інтарэсаў (кніжн.).

Душэўная п.

3. Пустая (у 1 знач.) прастора (спец.).

Пустоты ў ліцці.

|| прым. пусто́тны, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)