бел. архітэктар 19 ст. Прадстаўнік класіцызму. Да 1813 працаваў у Маскве. З 1814 жыў і працаваў у Гомелі, у графа М.П.Румянцава. Асн. пабудовы паводле праектаў Дз. ў Гомелі: дваранскае вучылішча (1818), Гомельскі «паляўнічы домік», ткацкая і бялільная ф-кі (усе 1818—20); кіраваў буд-вам ланкастэрскай школы (1818) і «Рускага шынка» (1822).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Начаку́ (начыку́) ’напагатове’ (Бяльк.), рус.начеку́ ’напагатове; блізка да завяршэння; на віду’. Звязана з чака́ць (быць начаку́ = быць у чаканні), гл. Фасмер, 4, 324–325; назоўнік чак лічыцца страчаным ва ўсходнеславянскіх мовах, параўн. серб.-харв.чек ’месца, дзе паляўнічы чакае звера’ (КЭСРЯ, 286).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sportsman
[ˈspɔrtsmən]
n., pl. -men
1) ама́тар спо́рту (паляўні́чы, рыба́к)
2) спартовец -ўца, спартсмэ́н -а m.
3) рызыка́нт -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
beagle
[ˈbi:gəl]1.
n.
ганча́к -а́m. (паляўні́чы саба́ка)
2.
v.i.
1) палява́ць з ганчака́мі
2) Sl. падгляда́ць, цікава́ць, сачы́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
про́мысел, -слу, мн. -слы, -слаў, м.
1.каго-чаго. Здабыванне чаго-н., паляванне.
П. жэмчугу.
П. собаля.
2. Занятак паляваннем, здабычай звяроў, птушак і пад.
Паляўнічы п.
Рыбалоўны п.
3. Дробная рамесная вытворчасць, звычайна як падсобны занятак пры асноўным, сельскагаспадарчым.
Прамысловая (промыславая) рыба (якая з’яўляецца прадметам промыслу). Прамысловая (промыславая) кааперацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
борзя́тник
1.охот. ло́ўчы, -чага м.; псяр, род. псяра́м.; сабака́р, -ра́м.;
2.уст. (любитель охоты с борзыми)паляўні́чы-сабака́р, род. паляўні́чага-сабакара́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
полево́й
1. палявы́;
полево́й шпатмин. палявы́ шпат;
полевая по́чта палява́я по́шта;
полева́я су́мкавоен. палява́я су́мка;
полево́й го́спитальвоен. палявы́ шпіта́ль;
2.(охотничий)паляўні́чы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
bugle
[ˈbju:gəl]1.
n.
1) горн -а m.
bugle call — сыгна́л го́рна
2) паляўні́чы рог, ражо́к -ка́m.
2.
v.
трубі́ць у рог
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
е́гер, ‑а, м.
1.Паляўнічы-прафесіянал, які вядзе нагляд за дзікімі жывёламі, арганізуе паляванне, абучае паляўнічых сабак і інш. // Работнік лясной аховы ў запаведніках. У лесе егер Дзямід ведаў кожны кусцік, кожную птушку, кожнага звера з усімі яго звычкамі і норавамі.В. Вольскі.
2. Салдат асобых стралковых палкоў у некаторых арміях 17 — сярэдзіны 19 стст.
[Ням. Jäger — паляўнічы, стралок.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Насле́днік ’хорт, паляўнічы сабака, які ідзе па следу’ (Гарб.), ’прадаўжальнік, паслядоўнік’: Mikałaj czudatworac, boży naślednik (Пятк. 2, 144). Першае слова — самастойнае ўтварэнне ад спалучэння на след (натрапіць, стаць), параўн. насле́дзіць ’вызначыць па слядах’ (Нас.), наследзі́ць ’высачыць’ (ТС), другое — хутчэй за ўсё запазычанне са ст.-слав.наслѣдьникъ ’паслядоўнік, наступнік’, параўн. рус.насле́дник ’паслядоўнік; наступнік; спадкаемца’ (з ц.-слав.).