ры́тар

(гр. rhetor)

1) прамоўца і настаўнік красамоўства ў Стараж. Грэцыі і Рыме;

2) настаўнік рыторыкі ў брацкіх школах на Беларусі і Украіне ў канцы 16—17 ст.;

3) прамоўца, які гаворыць прыгожа, напышліва, але малазмястоўна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

танцма́йстар

(ням. Tanzmeister)

1) пастаноўшчык танцаў у тэатры або танцавальнай групе;

2) уст. настаўнік танцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гугні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Разм. Тое, што і гугнявіць. У пана Цабы нос быў доўгі, чырвоны, і настаўнік гугніў у яго неяк вельмі ж адмыслова. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЛА́РЫН Аркадзь Ягоравіч

(н. 15.11. 1923, с. Убінскае Новасібірскай вобл., Расія),

бел. вучоны ў галіне педагогікі. Д-р пед. н. (1990), праф. (1993). Засл. настаўнік прафес.-тэхн. адукацыі Беларусі (1968). Нар. настаўнік СССР (1979). Скончыў БДУ (1950). З 1960 дырэктар Бабруйскага вышэйшага прафес. вучылішча дэкар.-прыкладнога мастацтва. Навук. працы па праблемах эстэт. выхавання і развіцця творчых здольнасцей навучэнцаў ПТУ.

Тв.:

Эстетическое воспитание учащихся профтехучилищ. Мн., 1981;

Формирование личности молодого рабочего в профтехучилищах. Мн., 1983 (у сааўт.);

Воспитание творческой активности учащихся ПТУ. Мн., 1990;

Эстетическое воспитание. 2 изд. Мн., 1992.

т. 9, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шко́льный в разн. знач. шко́льны;

шко́льный учи́тель шко́льны наста́ўнік;

шко́льный рабо́тник шко́льны рабо́тнік;

ребёнок шко́льного во́зраста дзіця́ шко́льнага ўзро́сту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

педанты́зм

(фр. pedantisme, ад pedant < іт. pedante = настаўнік, педагог)

празмерны фармалізм, дробязная дакладнасць у чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Léhrmeister

m -s, -

1) ма́йстар у вучэ́бнай майстэ́рні

2) перан. наста́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ры́тар, ‑а, м.

1. Гіст. Прамоўца і настаўнік тэорыі красамоўства ў Старажытнай Грэцыі і Старажытным Рыме.

2. Кніжн. уст. Прамоўца, які гаворыць прыгожа, напышліва, але малазмястоўна. Ужо не халодны рытар і не ўмоўна-рамантычны паэт наогул, а жывы семнаццацігадовы юнак, прывабны ў сваёй шчырай усхваляванасці, закаханы «так шчыра, і так лёгка, і так сумна» паўстае перад намі. Бярозкін.

3. Вучань ці настаўнік па класу рыторыкі ў старой духоўнай семінарыі.

[Грэч. rhētōr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўжэ́разны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і даўжэзны. Даўжэразны стол, якога раней настаўнік не бачыў у пана падлоўчага, стаяў каля сцяны, прыпёрты да яе шчыльна адным сваім краем. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

educator

[ˈedʒəkeɪtər]

n.

1) выхава́льнік, узгадава́льнік, наста́ўнік -а m., наста́ўніца f.

2) аўтарытэ́т у галіне́ адука́цыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)