Скалагу́дзіць ‘збудаваць’ (Жд. 2). Няясна. Магчыма, дзеяслоў на базе халуга ‘халупа’, халабу́да ‘прымітыўнае збудаванне; цыганская буда на возе’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абаро́г, ‑а, м.
Збудаванне ў выглядзе стрэшкі, паднятай на чатырох слупах, якое служыць для складання сена, саломы і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
равелі́н, ‑а, м.
Асобнае самкнутае фартыфікацыйнае збудаванне трохвугольнай формы, размешчанае перад крапасным ровам паміж бастыёнамі. Аляксееўскі равелін Петрапаўлаўскай крэпасці.
[Фр. ravelin.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́чта, -ы, ДМ -чце, мн. -ы, мачт і -аў, ж.
Высокі слуп для парусоў на судне, а таксама збудаванне ў выглядзе слупа для розных мэт.
|| прым.ма́чтавы, -ая, -ае.
М. лес.
М. ліхтар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Fáchwerk
n -(e)s, -e буд. карка́снае збудава́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Пагрэ́біца ’лесвіца ў склеп або яму’ (Сцяшк.). Ад пограб ’склеп’ (гл.) з суф. -ица. Параўн. і рус.погребица ’збудаванне над пограбам, склепам’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
э́лінг, ‑а, м.
1. Спецыяльнае памяшканне на беразе, прызначанае для пабудовы і рамонту суднаў; збудаванне для пад’ёму ці спуску суднаў на ваду па нахіленай плоскасці. Наведанне храма і пошукі прыдуманых Чаурам элінгаў давялося, аднак, адкласці.Шыцік.
2. Памяшканне для дырыжабляў і аэрастатаў. Элінг для аэрастата.
3.Збудаванне асобага тыпу для захоўвання спартыўных суднаў.
[Гал. helling.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сі́лас, -а і -у, м.
1. -у. Сакавіты корм для жывёлы з зялёных здробненых частак раслін, які атрымліваецца пры заквашванні.
2. -а. Збудаванне ў выглядзе вежы або ямы для захавання такога корму.
|| прым.сі́ласны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шлюз, -а, мн. -ы, -аў, м.
Збудаванне на рацэ, канале для пропуску суднаў пры розным узроўні вады на шляху іх руху, якое складаецца з камеры (камер) з варотамі.
|| прым.шлю́завы, -ая, -ае ішлю́зны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ВАДАСКІ́Д,
вадаскіднае збудаванне, гідратэхнічнае збудаванне для пропуску залішняй вады з вадасховішча (пры паводцы) у ніжні б’еф. Вадаскід з паверхневым скідам вады наз. вадазлівам, з глыбінным — вадаспускам. Некат. тыпы вадаскідаў могуць выкарыстоўвацца для пропуску крыг, шугі, смецця, для прамыўкі донных адкладаў у верхнім б’ефе і інш. Усе вадаскіды маюць вадазборную, водаправодную і злучальную з ніжнім б’ефам часткі.