працячы́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цячэ́; -цёк, -цякла́, -ло́; зак.

1. Прайсці дзе-н. сваім цячэннем (пра раку, ручай).

2. Прасачыцца, пранікнуць.

Вада працякла ў лодку.

3. Стаць пранікальным для вільгаці, дзіравым.

Страха працякла.

4. перан. Прайсці, мінуць.

Гады працяклі.

Хвароба працякла без ускладненняў.

|| незак. працяка́ць, -а́е.

|| наз. працяка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскле́іцца, -кле́юся, -кле́ішся, -кле́іцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Разысціся ў месцах склейкі.

Канверт расклеіўся.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Разладзіцца, расстроіцца (разм.).

Вяселле расклеілася.

3. перан. Занемагчы, стаць вялым, слабым, заняпасці духам (разм.).

Бабуля занемагла, зусім расклеілася на старасці год.

|| незак. раскле́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

poprowadzić

зак.

1. павесці; правесці;

2. kogo/co узначаліць каго/што; стаць на чале, ачоліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

apel, ~u

м.

1. пераклічка;

stanąć do ~u — стаць на пераклічку;

2. заклік, адозва, зварот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zszarzeć

zszarz|eć

зак.

1. пашарэць;

niebo ~ało — неба пашарэла;

2. перан. стаць будзёным (шэрым)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Únheil

n -s бяда́, няшча́сце

~ ánrichten — нарабі́ць бяды́

ein ~ brach heréin — абры́нулася няшча́сце

~ stíften — нарабі́ць зла, стаць прычы́най няшча́сця

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufpflanzen

1.

vt

1) узніма́ць (сцяг)

2) прымыка́ць (штык)

2.

(sich)

(vor j-m) бесцырымо́нна стаць (перад кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паглы́біцца

1. (стаць больш глыбокім) sich vertíefen, tíefer wérden;

2. перан sich vertíefen, sich versénken; éindringen* vi (s);

паглы́біцца ў кні́гу sich in ein Buch vertíefen [versénken]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спаражні́цца

1. (стаць пустым) léer wérden, sich léeren;

2. (пра страўнік) sich entléeren, sich erléichtern;

3. разм (пазбавіцца ад цяжарнасці) (ein Kind) ábtreiben*, die Schwángerschaft unterbréchen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асла́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Стаць слабейшым, паслабіцца. Вузел, нарэшце, аслабіўся пад яе пальцамі, Ігнаціха расшмаргнула завязку і, глянуўшы ў мяшок, прысела ад радасці — у ім было поўна курэй. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)