Аце́слівы (БРС, Касп., КЭС, лаг., Сцяшк., Янк. Мат., Бір. дыс.), ацесліўка тоўстая, гультаяватая жанчына’ (Янк. Мат.). З а‑цест‑лівы да цеста (гл.), параўн. цеслівы трохі недапечаны’ (Нас.), цеслявы ’тс’ (Нас., Сб.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Капані́чыць ’матычыць’ (Некр., Янк. 1, Мат. Гом.; бялын., Янк. Мат.; кіраў., стаўбц., Нар. лекс.). Ад назоўніка капані́ца ’матыга’ (ТСБМ, ТС, Сцяшк., Бяльк., Сержп. Грам.; стол., Крыв.Вяр.; жлоб., Шатал.). Да капаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сусто́й ’смятана’ (Мат. Маг.), ’вяршкі з малака’ (Мат. Гом.), ’адстой’ (Яўс.), ’асадак на дне пасудзіны з вадкасцю’ (Юрч. Вытв.). Ад сусто́іцца ’адстаяцца’ (Нас., ТС), сусто́іць ’адстаяць’ < стаяць (гл.) з ‑о‑ пад націскам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таўку́н1 ’ятрышнік’ (Расл. св.). Гл. таўкан.

Таўку́н2 ’цыбуля (тоўчаная)’ (Мат. Гом.), тоўку́н ’страва з пер’я цыбулі’ (ПСл). Да таўкці, таўчы ’мяць, расціраць’ (гл.), аналагічна таўку́н ’пюрэ з бульбы’ (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абпяну́цца ’акрыцца’, абпянуць (Янк. Мат.). Гл. абапнуцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Апя́рыць ’пабіць’ (Янк. Мат., 94). Гл. перыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вазка ’вялікая каструля’ (Мат. Гом.). Да ваза?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́цірка ’рушнік’ (Мат. Гом.). Гл. выцірка, выціраць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жо́га ’пякотка’ (Бяльк., Мат. Гом.). Гл. жа́га.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жо́рван, жо́рваны ’жорны’ (Мат. Гом.). Гл. жаро́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)