дыягнасты́чны

(гр. diagnostikos = здольны распазнаваць)

які мае адносіны да дыягназу, да дыягностыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэклараты́ўны

(лац. declarativus)

які мае форму дэкларацыі; урачысты (напр. д-ыя абяцанні).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

камунікаты́ўны

(лац. communicativus)

які мае адносіны да перадачы інфармацыі пры дапамозе мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кантана́льны

(фр. cantonal)

які мае адносіны да кантона, звязаны з пэўным кантонам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

mniejszy

mniejsz|y

меншы;

~a o to (~a z tym) — гэта не мае значэння; гэта не адыгрывае ролі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zero

н. нуль;

zero bezwzględne фіз. абсалютны нуль; kto

jest na zerze — хто на нулі (не мае грошай)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Напатомны ’які мае наступіць, быць потым, далейшы’ (Гарэц.). Гл. патомны ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Асляпе́нь ’сляпень’ (Янк. Мат., Жд.). А‑ мае пратэтычны характар. Гл. сляпень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інша...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) іншы, напр.: іншабыццё, іншадумства;

2) з чым-н. іншым, напр.: іншамоўны, іншаформенны;

3) які мае адносіны да чаго-н. іншага, напр.: іншагародні, іншанацыянальны, іншапланецянін;

4) па-іншаму, напр.: іншасказальны, іншасказанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

няўклю́да, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -дзе, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -лю́д і -аў (разм.).

1. Той (тая), хто мае нязграбную фігуру, пазбаўлены спрыту ў рухах.

2. Неахайны чалавек, мурза.

Н. бачны здалёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)