сагрэ́цца, -грэ́юся, -грэ́ешся, -грэ́ецца; зак.

1. Сагрэць сябе, сваё цела.

С. ў хаце ля печы.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Стаць гарачым, цёплым; нагрэцца.

Вада ў печы сагрэлася.

3. перан. Падабрэць ад добрых, сардэчных слоў, адносін.

Ад добрай парады сагрэлася душа.

|| незак. саграва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. саграва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

poprowadzić

зак.

1. павесці; правесці;

2. kogo/co узначаліць каго/што; стаць на чале, ачоліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

apel, ~u

м.

1. пераклічка;

stanąć do ~u — стаць на пераклічку;

2. заклік, адозва, зварот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zszarzeć

zszarz|eć

зак.

1. пашарэць;

niebo ~ało — неба пашарэла;

2. перан. стаць будзёным (шэрым)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Únheil

n -s бяда́, няшча́сце

~ ánrichten — нарабі́ць бяды́

ein ~ brach heréin — абры́нулася няшча́сце

~ stíften — нарабі́ць зла, стаць прычы́най няшча́сця

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

áufpflanzen

1.

vt

1) узніма́ць (сцяг)

2) прымыка́ць (штык)

2.

(sich)

(vor j-m) бесцырымо́нна стаць (перад кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

паглы́біцца

1. (стаць больш глыбокім) sich vertíefen, tíefer wérden;

2. перан sich vertíefen, sich versénken; éindringen* vi (s);

паглы́біцца ў кні́гу sich in ein Buch vertíefen [versénken]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

спаражні́цца

1. (стаць пустым) léer wérden, sich léeren;

2. (пра страўнік) sich entléeren, sich erléichtern;

3. разм (пазбавіцца ад цяжарнасці) (ein Kind) ábtreiben*, die Schwángerschaft unterbréchen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

асла́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Стаць слабейшым, паслабіцца. Вузел, нарэшце, аслабіўся пад яе пальцамі, Ігнаціха расшмаргнула завязку і, глянуўшы ў мяшок, прысела ад радасці — у ім было поўна курэй. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубка́, прысл. (звычайна са словамі «стаць», «станавіцца»).

На заднія ногі, вертыкальна. Коні фыркалі, дымілі ноздрамі.. Некаторыя падымаліся дубка. Бядуля. // перан. Насуперак, наперакор. — Я накрычаў на.. [Стасю]. Яна дубка супраць мяне! Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)