жылы́ дом Wóhnhaus n -es, -häuser, Wóhngebäude n -s, -;
3. (характэрны для жылля) Wohn
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Клача́нка1 ’мятая салома’ (Мат. Гом.). Ад клычыць1 (гл.). (П. Сцяцко, пісьмова). Суфікс ‑анкахарактэрны для аддзеяслоўных утварэнняў (Сцяцко, Афікс. наз., 28–29).
Клача́нка2 ’палатно, вытканае са зрэб’я’ (Сцяшк., Жд. 3). Гл. клочча.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
typical[ˈtɪpɪkl]adj.
1. тыпо́вы;
a typical Scotsman тыпо́вы шатла́ндзец
2. (of)характэ́рны (для);
It is typical of him to forget. Яму ўласціва забывацца на ўсё;
in a typical way/manner тыпо́ва, характэ́рна
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
палемі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да палемікі. // Уласцівы, характэрны для палемікі. Палемічны тон. □ Патрыятызм паэта набіраў палемічнага задзёру, перарастаў у страсць, у свядомую ідэю ўсяго жыцця паэта, усёй яго творчасці.Лойка.
2. Які заключае ў сабе палеміку. Палемічная літаратура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
незласлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Які не выяўляе злосці; дабрадушны. Незласлівы чалавек. □ Характару Максім быў незласлівага, меў схільнасць да гумару лёгкага, з усмешкай.Бачыла.// Які выражае незласлівасць, уласцівы дабрадушнаму чалавеку. Незласлівы тон. □ Для першых гумарэсак К. Крапівы характэрны незласлівыя, жартоўныя інтанацыі.Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безудзе́льны, ‑ая, ‑ае.
Які не прымае ніякага ўдзелу ў чым‑н.; абыякавы да ўсяго. Аўтар як быццам быў зусім безудзельны да таго, што чытаў, што ажыло пад яго пяром, прайшоўшы праз думку і пачуццё.Лужанін.// Уласцівы, характэрны такому чалавеку. Безудзельны позірк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ *Пахадзюшчы, походзюшчы ’хуткі, хуткі ў хадзьбе’ (ТС). Палескае. Суфікс ‑ушч‑(‑юшч‑) характэрны для аддзеепрыметнікавых прыметнікаў (параўн. драг.пыку́шчы ’пякучы’, помыту́шчы ’з добрай паняццю’, выдюшчы ’які добра бачыць’, нысу́шчы ’курыца’, якая часта нясецца’. Да па‑хадзіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
біпедалі́зм
(ад бі- + лац. pes, pedis = нага)
двухногі спосаб перамяшчэння, характэрны для чалавека, птушак і некаторых жывёл.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
зана́льны
(ад зона)
які мае адносіны да пэўнай зоны, характэрны ёй (напр. з-ая расліннасць, з. турнір).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прапі́ты, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад прапіць.
2.узнач.прым.Характэрны для таго, хто п’е многа спіртных напіткаў. Недзе на сяле чулася п’яная песня — асіплыя, прапітыя галасы то крычалі на ўсё горла, не слухаючы адзін аднаго, то зусім заціхалі.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)